Ten starannie zakomponowany i malowany z dużą precyzją obraz jest najprawdopodobniej dziełem artysty niemieckiego, działającego w I połowie lub około połowy XIX wieku nawiązującego do tradycji dawnego malarstwa włoskiego. Mógł powstać w kręgu tzw. Nazareńczyków lub ich naśladowców, artystów niemieckich świadomie nawiązujących do sztuki włoskiej okresu renesansu i pieczołowicie odtwarzających stosowane przez nich techniki malarskie (monumentalne malowidła ścienne al fresco, niewielkie obrazy na deskach i blachach w technice tempery).
Omawiany obraz jest malowany na cienkiej blasze, prawdopodobnie miedzianej. Rysunkowa precyzja w opracowaniu detali, stosunkowo twardy modelunek światłocieniowy, a także "sucha" powierzchnia malowidła wskazywałaby, że został on namalowany w technice tempery (nie potwierdzone chemiczną analizą spoiw). Jednakże pomimo zastosowania tradycyjnej technologii autor obrazu stosował dziewiętnastowieczny sposób budowania modelunku światłocieniowego.
Kompozycyjnie obraz nawiązuje do różnorodnych wzorów, można odnaleźć w nim elementy siedemnastowiecznego klasycyzującego pejzażu, a także idealizowane typy fizjonomiczne znane z twórczości artystów dojrzałego włoskiego renesansu (Rafael). Natomiast sentymentalny nastrój i eklektyczny charakter dzieła zdradzają jego dziewiętnastowieczne pochodzenie.