Ten niewielkich rozmiarów obraz zachował się najprawdopodobniej w swej oryginalnej, siedemnastowiecznej, bardzo bogato dekorowanej ramie. Jest to dzieło dobrej klasy artystycznej, którego autorstwa nie udało się jednak ustalić. Najpewniej obraz wyszedł z warsztatu malarza działającego w Północnych Włoszech (Genua, Lombardia, Wenecja) około połowy XVII wieku.
Kartka inwentarzowa z numerem nieznanej kolekcji, naklejona na odwrociu obrazu, zawiera również historyczne rozpoznanie autora dzieła, za jakiego uważano słynnego malarza z Parmy Antonia Allegri, zwanego Coreggio (ok. 1494-1534). Atrybucji tej, zgodnie z dzisiejszym stanem badań nie sposób jednak utrzymać. Zarówno styl malarski Coreggia, jak i podejmowane przez niego rozwiązania ikonograficzne i kompozycyjne odbiegają od stylu i kompozycji omawianego tu dzieła. Święta Rodzina to obraz barokowy o bogatej fakturze malarskiej, grubych impastach, swobodnym geście pędzla, odmiennym od stylu Coreggia, który posługiwał się bardziej gładką powierzchnią malarską i zdecydowanie staranniejszym, płynniej prowadzonym modelunkiem.
Środki malarskie zastosowane w tym obrazie wskazują, że wyszedł on z warsztatu artysty działającego w połowie XVII wieku, chociaż wykorzystane przez niego rozwiązanie kompozycyjne jest bardzo tradycyjne. Prawdopodobnie wiązało się to z przeznaczeniem dzieła, który – na co wskazywać mogą jego wymiary – był obrazem przeznaczonym do prywatnej dewocji i dlatego zachował ustalony kanon przedstawiania Świętej Rodziny.

Obraz pochodzi z kolekcji Erazma Barącza (1859-1929) inżyniera górnictwa, naczelnika salin w Wieliczce, kolekcjonera, który w 1921 r. ofiarował swoje zbiory Muzeum Narodowemu w Krakowie.