Święta Cecylia, męczennica z pierwszych wieków chrześcijaństwa, jest patronką muzyki kościelnej. Ukazuje się ją najczęściej dokładnie tak, jak na omawianym obrazie - grającą na organach w otoczeniu aniołów. Tu dekoracyjna kompozycja ujęta została jako dworska scena muzykowania na tarasie. Przestrzeń pałacową określają motywy takie jak: kanelowana kolumna, draperia i tralki balustrady. Postacie małych aniołków ożywiają scenę i ubogacają ją o element rodzajowy. Styl malowidła wskazuje na czas powstania w pierwszych dziesięcioleciach XVII w. Zauważalne są w nim jeszcze pewne cechy dworskiego manieryzmu: eleganckie, wydłużone proporcje, lekkość i finezja rysunku, duża swoboda w oddawaniu połyskliwej faktury tkanin. Podłoże z blachy miedzianej, tematyka i ujęcie wskazywałyby na malarza flamandzkiego. Bliskim materiałem porównawczym jest obraz Otto van Veena (1556-1629), nauczyciela Rubensa, z Bayerische Staatsgemäldesammlungen (repr. w: H. Gerson, E. H. Ter Kuile, Art and Architecture in Belgium 1600-1800, London 1960, il. 34). Nietypowa jest jednak kolorystyka; malarz kontrastuje ciepłe tony ceglaste i żółcienie z zimnymi szarościami.