Teodor Axentowicz, znakomity i uznany portrecista, a także piewca folkloru Huculszczyzny, malarstwa uczył się w monachijskiej Akademii u G. Hackla, A. Wagnera i G. Benczúra (1878-82) i w paryskiej pracowni A. CarolusaDurana. W Paryżu podjął pracę jako portrecista i ilustrator. W 1895 r. powrócił do Krakowa, gdzie został powołany na profesora Szkoły Sztuk Pięknych, w której 2-krotnie pełnił funkcję rektora. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, należał do wiedeńskiej Secesji i był członkiem honorowym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Odbył szereg podróży artystycznych do Londynu, Włoch i Stanów Zjednoczonych. Tematykę prac artysty zdominowały pełne wdzięku portrety kobiet i dzieci oraz barwne sceny rodzajowe z życia Hucułów. Malował również sceny historyczne i kompozycje symboliczne obrazujące przemijanie czasu. W swoich obrazach posługiwał się techniką olejną i do mistrzostwa opanowaną techniką pastelu. Rzadziej posługiwał się akwarelą; zajmował się
także grafiką.
Temat Dziewczyny z dzbanem często wzbogacany sztafażem powtarzał artysta wielokrotnie.
Porównaj:
Teodor Axentowicz 1859-1938. Katalog wystawy., Muzeum Narodowe w Krakowie 1998, s. 123, il. 36; s. 136 il. 18
Olej, tektura; 41 x 32 cm
Sygn. l.d.: T. Axentowicz
Teodor Axentowicz, znakomity i uznany portrecista, a także piewca folkloru Huculszczyzny, malarstwa uczył się w monachijskiej Akademii u G. Hackla, A. Wagnera i G. Benczúra (1878-82) i w paryskiej pracowni A. CarolusaDurana. W Paryżu podjął pracę jako portrecista i ilustrator. W 1895 r. powrócił do Krakowa, gdzie został powołany na profesora Szkoły Sztuk Pięknych, w której 2-krotnie pełnił funkcję rektora. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, należał do wiedeńskiej Secesji i był członkiem honorowym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Odbył szereg podróży artystycznych do Londynu, Włoch i Stanów Zjednoczonych. Tematykę prac artysty zdominowały pełne wdzięku portrety kobiet i dzieci oraz barwne sceny rodzajowe z życia Hucułów. Malował również sceny historyczne i kompozycje symboliczne obrazujące przemijanie czasu. W swoich obrazach posługiwał się techniką olejną i do mistrzostwa opanowaną techniką pastelu. Rzadziej posługiwał się akwarelą; zajmował się
także grafiką.
Temat Dziewczyny z dzbanem często wzbogacany sztafażem powtarzał artysta wielokrotnie.
Porównaj:
Teodor Axentowicz 1859-1938. Katalog wystawy., Muzeum Narodowe w Krakowie 1998, s. 123, il. 36; s. 136 il. 18