Proweniencja: Pracownia artysty Inwentarz Jana Szymańskiego, nr 62 Galerie Jan Krugier, Genewa, 1975 Pracownia Bolesława Biegasa (1877-1954), rzeźby i obrazy ministerstwa Me Pierre Cornette de Saint Cyr, Paryż, New Drouot , Wtorek, 30 czerwca 1987, nr 77.
Wystawa: Salon Międzynarodowego Związku Sztuk Pięknych i Literatury, Paryż, Champs-Élysées (Summer Alcazar), 1 października - 3 listopada 1911, nr 91, Cztery strony świata, gips. W katalogu podano, że wersja marmurowa oferowana była za 12 000 franków. Biegas wysłał również do tego Salonu dwa inne odlewy gipsowe, Ziemię, Słońce i Myśliciela (Narodziny myśli) z brązu. Edvard Munch również brał udział w tych targach z sześcioma obrazami. Wystawa Bolesława Biegasa, Galeria Jana Krugiera, Genewa, 1975, reprodukcja s. 19, nr 41.
Bibliografia: Xavier Deryng, Boleslas Biegas, rzeźby-obrazy, katalog wystawy, Paryż, trianon de Bagatelle, 1992, s.33-39.
Światowid był głównym policefalicznym bóstwem czczonym przez starożytne plemiona słowiańskie, określany jako „deus deorum” przez średniowiecznych kronikarzy, takich jak Helmold z Bossau i Saxo-Grammaticus, Świętowit był uważany za najwyższego boga słowiańskiego panteonu. W 1848 r. kamienną kolumnę o wysokości 2,57 m i czterech ścianach odkryto na Ukrainie, w Zbruczu, dopływie Dniestru, w Horodnicy. Trafił on do majątku hrabiego Mieczysława Potockiego, który ofiarował go Towarzystwu Naukowemu w Krakowie. Posąg został wystawiony w przedsionku siedziby Polskiej Akademii Nauk przy ulicy Sławkowskiej w Krakowie. Światowid ze Zbrucza odcisnął głębokie piętno na Biegasie w czasie studiów na ASP. Był jedną z inspiracji prymitywizmu i geometryzmu obecnego w jego rzeźbach, na co zwrócił uwagę Stanisław Gierszyński w 1902 r. W 1904 w swoim dramacie Lechit przedstawił Sfinksa z ogromną czterotwarzową głową, a w 1915 r. u w ostatniej scenie Tajemnic wojny interweniował Światowid, ogłaszając zmartwychwstanie Polski.
Gips z biało-beżową, cieniowaną patyną,
wysokość: 203 cm,
szerokość: 34 cm,
głębokość: 35 cm,
sygn. na podstawie "B. Biegas" i z drugiej strony napis "Cztery Strony Surata"
Praca ujęta w katalogu raisonné rzeźb Bolesława Biegasa opracowywanego przez Xaviera Derynga pod egidą Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego/Biblioteki Polskiej w Paryżu, spadkobiercy artysty.
Proweniencja: Pracownia artysty Inwentarz Jana Szymańskiego, nr 62 Galerie Jan Krugier, Genewa, 1975 Pracownia Bolesława Biegasa (1877-1954), rzeźby i obrazy ministerstwa Me Pierre Cornette de Saint Cyr, Paryż, New Drouot , Wtorek, 30 czerwca 1987, nr 77.
Wystawa: Salon Międzynarodowego Związku Sztuk Pięknych i Literatury, Paryż, Champs-Élysées (Summer Alcazar), 1 października - 3 listopada 1911, nr 91, Cztery strony świata, gips. W katalogu podano, że wersja marmurowa oferowana była za 12 000 franków. Biegas wysłał również do tego Salonu dwa inne odlewy gipsowe, Ziemię, Słońce i Myśliciela (Narodziny myśli) z brązu. Edvard Munch również brał udział w tych targach z sześcioma obrazami. Wystawa Bolesława Biegasa, Galeria Jana Krugiera, Genewa, 1975, reprodukcja s. 19, nr 41.
Bibliografia: Xavier Deryng, Boleslas Biegas, rzeźby-obrazy, katalog wystawy, Paryż, trianon de Bagatelle, 1992, s.33-39.
Światowid był głównym policefalicznym bóstwem czczonym przez starożytne plemiona słowiańskie, określany jako „deus deorum” przez średniowiecznych kronikarzy, takich jak Helmold z Bossau i Saxo-Grammaticus, Świętowit był uważany za najwyższego boga słowiańskiego panteonu. W 1848 r. kamienną kolumnę o wysokości 2,57 m i czterech ścianach odkryto na Ukrainie, w Zbruczu, dopływie Dniestru, w Horodnicy. Trafił on do majątku hrabiego Mieczysława Potockiego, który ofiarował go Towarzystwu Naukowemu w Krakowie. Posąg został wystawiony w przedsionku siedziby Polskiej Akademii Nauk przy ulicy Sławkowskiej w Krakowie. Światowid ze Zbrucza odcisnął głębokie piętno na Biegasie w czasie studiów na ASP. Był jedną z inspiracji prymitywizmu i geometryzmu obecnego w jego rzeźbach, na co zwrócił uwagę Stanisław Gierszyński w 1902 r. W 1904 w swoim dramacie Lechit przedstawił Sfinksa z ogromną czterotwarzową głową, a w 1915 r. u w ostatniej scenie Tajemnic wojny interweniował Światowid, ogłaszając zmartwychwstanie Polski.