Rzeźba po konserwacji, w załączeniu szczegółowa dokumentacja konserwatorska z 1994, wykonawcy: Monika Bogdanowska, Andrzej Tekielak, Anna Strużyńska, rzeczoznawcy: prof. Marian Paciorek, Rzeczoznawca MKiS ds. Konserwacji Rzeźby Polichromowanej, Maria Dayczak-Damasiewicz, Piotr Krasny.

Rzeźba ze zbiorów Henryka Bednarskiego (1907-1991), wybitnego lwowskiego kolekcjonera i bibliofila, autora tekstów z zakresu sztuki, architektury i archeologii, po wojnie zamieszkałego w Krakowie. W katalogu kolekcjonera poz. nr 39.

Autorzy dokumentacji konserwatorskiej w części "Opis stylistyczny" dostrzegają ogromny talent twórcy rzeźb św. Floriana i św. Wacława. Cechy znakomitego warsztatu w ich opinii są nieco bardziej widoczne w przedstawieniu św. Floriana. Z uwagi na brak atrybutów, poza strojem, jednoznaczne ustalenie kogo przedstawiają postacie, nie jest możliwe, niemniej założono, że stanowią wystrój jednego ołtarza. Świętych Floriana i Wacława bardzo często łączono razem, byli uważani za wtórnych patronów Polski. Niewiele zdołano ustalić na temat historii rzeźb. "Historia rzeźb nie jest znana. Podejmując próbę określenia autorstwa można domniemywać o ich pochodzeniu z klasztoru karmelitów w Przemyślu. Z pewnych względów wydaje się też słuszne przypuszczenie o ich pierwotnym usytuowaniu na niewielkim ołtarzu w kaplicy pałacowej. Zastanawia bowiem fakt ich bardzo dobrego stanu zachowania, świadczący o dbałości i opiece ich kolejnych właścicieli." (fragment z części: "Historia obiektów na podstawie materiałów źródłowych oraz na podstawie badań obiektu"). Program prac konserwatorskich zakładał ograniczenie ingerencji w obiekty, aby zachować ich charakterystyczne zniszczenia, świadczące o historii i autentyzmie. Na życzenie właściciela obiektów wykonano rekonstrukcję brakujących form rzeźbiarskich palców.