Malarz pochodzący z rodziny chłopów pańszczyźnianych. Uprawiał malarstwo religijne, rodzajowe, malował pejzaże i portrety. Ze względu na brak pieniędzy nie udało mu się dostać do szkoły akwarelistów akademika A.W. Stupina w Arzamasie. Został oddany przez rodziców w termin na pomocnika do malarza ikon Dawydowa w Niżnim Nowgorodzie. Dzięki wsparciu bogatej ziemianki, która ufundowała mu m.in. prywatne lekcje u kazańskiego profesora ze szkoły plastycznej, zyskał podstawy sztuki malarskiej i wykonał ikony do ikonostasu oraz malowidła ścienne w jednym z klasztorów Kazania. W roku 1860 (lub 1861) został uczniem petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. We wczesnym okresie twórczości malował przede wszystkim sceny rodzajowe oraz projektował ilustracje do Historii Rosji w obrazach. Odniósł sukces już w roku 1862 - za studium z natury otrzymał mały srebrny medal, obraz Pierwszy dzień miesiąca, scena z urzędniczego życia, również otrzymał tę nagrodę i został zaprezentowany na wystawie w Akademii (w tym roku otrzymał łącznie trzy srebrne medale). W 1863 roku kilka jego obrazów zostało kupionych, co poprawiło nieco jego sytuację finansową. W 1865 roku ukończył Akademię, a jego obraz Merkury usypiający Argusa otrzymał mały złoty medal i tytuł "kłassnyj chudożnik". W latach 1864-65 należał do artelu A. A. Krestonoscewa, a po jego rozwiązaniu - do petersburskiego artelu malarzy (do 1871 roku). W marcu 1865 roku brał udział w wystawie malarstwa w Niżnym Nowgorodzie (prototypie późniejszych wystaw pieredwiżników). Z roku tego pochodzą jego dwa obrazy - Ofienia-korobiejnik i Procesja. Od roku 1865 pracował (wraz z I. Kramskojem i B. Wenigiem) nad malowidłami w kopule świątyni Chrystusa Zbawiciela w Moskwie, według projektu prof. Markowa. Wykonał także malowidła według kartonów prof. Wasina. Samodzielne prace malarza w świątyni to: Bóg zasiadający na tronie z księgą o czterech pieczęciach, Słowo stało się ciałem, Siedem sakramentów i 24 królów-starców oddających hołd Panu, a także w bębnie podkopułowym Pantokrator w otoczeniu świętych i aniołów. Za pierwszą z tych prac otrzymał w roku 1873 tytuł akademika, a za całość w 1878 roku - tytuł profesora Akademii Petersburskiej. W latach 1879-83 wyruszył w podróż za granicę - m.in. do Włoch (w Rzymie namalował Złożenie do Grobu, Modlącą się Włoszkę). W latach 80-tych i 90-tych XIX wieku pracował jako profesor w Szkole barona Stieglitza w Petersburgu. Należał do towarzystwa "Mussarowskie poniedziałki" (1881-1917). W latach 1895-96 projektował mozaiki na fasadzie (serafiny i duża kompozycja Tronujący Chrystus), a w 1898-1899 mozaiki we wnętrzach (Przemienienie i Ucieczka do Egiptu) świątyni Zmartwychwstania Chrystusa w Petersburgu. Malował ikony do ikonostasu cerkwi przy przytułku Brusnicynych w Petersburgu (1898). W latach 90-tych XIX wieku przebywał w Jerozolimie, gdzie wykonał malowidła i ikony do rosyjskich cerkwi w Jerozolimie (Aleksandra Newskiego i Trójcy). Zaprojektował ikony (1895-1899) do ikonostasu cerkwi pułku lejb-gwardii kirasjerów pw. św. Juliana z Tarsu w Carskim Siole oraz szeregu petersburskich cerkwi. Przebywał także w Ameryce Południowej - jego praca znajduje się w cerkwi w Buenos Aires. W Warszawie brał udział w pracach nad deko-racją soboru Aleksandra Newskiego (1901-1911). Nie zachowały się informacje o ostatnich latach jego życia. Prace artysty znajdują się w muzeach rosyjskich - Galerii Tretiakowskiej, Muzeum Rosyjskim, muzeach w Doniecku, Pskowie, Niżnym Nowgorodzie oraz zbiorach prywatnych. Rzadko pojawiają się na rynku antykwarycznym. Obraz stylistycznie zbliżony jest do Merkurego usypiającego Argusa z roku 1864 - podobnie ujęte zostały postacie Sebastiana i Argusa oraz sposób namalowania pejzażu, nawiązujące do nowożytnego malarstwa zachodnioeuropejskiego, a także twarze mężczyzn, mające cechy portretowe współczesnych artyście ludzi.