PROJEKT POLICHROMII KOŚCIOŁA P.W. DUCHA ŚWIĘTEGO W TYCHACH, ok. 1982 (poz. 107-111)
Kościół w Tychach stanowi jedną z najciekawszych realizacji sakralnych Jerzego Nowosielskiego. Dekoracja kościoła związana jest z wezwaniem świątyni i uznawana jest za „malarską i teologiczną sumę“ sztuki sakralnej Nowosielskiego. Artysta umieścił w centralnej części prezbiterium Marię-Orantkę o ciemnej bizantyńskiej twarzy, której towarzyszą starotestamentowi patriarchowie, królowie i prorocy o niebieskich nimbach. Na połaciach transeptu znalazły się przedstawienia apostołów, męczenników
i Ojców Kościoła. Jak pisze Krystyna Czerni, malowani prorocy i święci schodzą nisko nad głowy wiernych, tak jakby wychodzili z Ludu Bożego podtrzymując ciągłość świadectwa wiary (Nietoperz w świątyni, s. 314).
akwarela, ołówek, papier kremowy
28 x 17,3 cm
napis ręką autora p.g.: JAN
Kompozycja ujęta w siatkę wykresów z wymiarami.
PROJEKT POLICHROMII KOŚCIOŁA P.W. DUCHA ŚWIĘTEGO W TYCHACH, ok. 1982 (poz. 107-111)
Kościół w Tychach stanowi jedną z najciekawszych realizacji sakralnych Jerzego Nowosielskiego. Dekoracja kościoła związana jest z wezwaniem świątyni i uznawana jest za „malarską i teologiczną sumę“ sztuki sakralnej Nowosielskiego. Artysta umieścił w centralnej części prezbiterium Marię-Orantkę o ciemnej bizantyńskiej twarzy, której towarzyszą starotestamentowi patriarchowie, królowie i prorocy o niebieskich nimbach. Na połaciach transeptu znalazły się przedstawienia apostołów, męczenników
i Ojców Kościoła. Jak pisze Krystyna Czerni, malowani prorocy i święci schodzą nisko nad głowy wiernych, tak jakby wychodzili z Ludu Bożego podtrzymując ciągłość świadectwa wiary (Nietoperz w świątyni, s. 314).