Portrecista i autor obrazów historycznych - naukę rozpoczął w Warszawie u Jana Feliksa Piwarskiego, Józefa Richtera i Bonawentury Dąbrowskiego. Następnie studiował w Akademii drezdeńskiej u K.W.Schuriga; w 1842 w Monachium - w Akademii u Heinricha Petera Hessa, Juliusa Schnora v. Carosfeld i prywatnie u Bonawentury Genellego; w 1844 ponownie w Dreźnie u Edwarda Bendemana. W latach 1845-1847 przebywał w Warszawie, gdzie zdobył uznanie jako portrecista. W latach 1847-1849 był w Paryżu, po powrocie osiadł w Warszawie, skąd na dłużej wyjeżdżał jeszcze do Włoch i Paryża. Simmler, romantyczny akademik, malował obrazy historyczne, wśród których największą sławę zyskała Śmierć Barbary Radziwiłłówny. Tworzył też kompozycje religijne, ale był także najpopularniejszym i najbardziej poszukiwanym warszawskim portrecistą swojej epoki. Reprezentacyjne portrety jego pędzla, łączące pogłębioną charakterystykę psychologiczną z wyraźną idealizacją, w pewien sposób nobilitowały modeli.

017
Józef SIMMLER (1823 - 1868)

ŚW. JAN CHRZCICIEL

Ołówek, biele gwaszem, papier; 36 x 27,5 cm
Sygnowany p.d.: J.Simmler / 1852
Na odwrocie: Portret duchownego, ołówek, sygn. p.d.: JSimmler

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Portrecista i autor obrazów historycznych - naukę rozpoczął w Warszawie u Jana Feliksa Piwarskiego, Józefa Richtera i Bonawentury Dąbrowskiego. Następnie studiował w Akademii drezdeńskiej u K.W.Schuriga; w 1842 w Monachium - w Akademii u Heinricha Petera Hessa, Juliusa Schnora v. Carosfeld i prywatnie u Bonawentury Genellego; w 1844 ponownie w Dreźnie u Edwarda Bendemana. W latach 1845-1847 przebywał w Warszawie, gdzie zdobył uznanie jako portrecista. W latach 1847-1849 był w Paryżu, po powrocie osiadł w Warszawie, skąd na dłużej wyjeżdżał jeszcze do Włoch i Paryża. Simmler, romantyczny akademik, malował obrazy historyczne, wśród których największą sławę zyskała Śmierć Barbary Radziwiłłówny. Tworzył też kompozycje religijne, ale był także najpopularniejszym i najbardziej poszukiwanym warszawskim portrecistą swojej epoki. Reprezentacyjne portrety jego pędzla, łączące pogłębioną charakterystykę psychologiczną z wyraźną idealizacją, w pewien sposób nobilitowały modeli.