Współautorem fotografii Super Matka Making of jest Daniel Dąbrowski. Projekt Supermatka to cykl autoportretów: w kostiumach Batmana, Spidermana i Supermana, ulubionych fikcyjnych postaci Antka (syna artystki) usytuowanych kolejno w kuchni, przedpokoju i pokoju ich mieszkania. Praca ta pokazywana była jako instalacja złożona z ustawionych przestrzennie wielkoformatowych wydruków połączonych z rodzajem placu zabaw-świetlicy dla dzieci. W serii działań, w których artystka pojawia się jako "Supermatka", bawiąc się mitem Matki Polki, jednocześnie igra z toposem superbohatera, zmaskulinizowanego do granic możliwości. W twórczości Elżbiety Jabłońskiej nie wyczuwamy wyraźnej skargi na kobiecy los, wręcz przeciwnie, jej sztuka pełna jest wiary, optymizmu i samospełnienia. Artystka wychodzi poza swój domowy mikroświat i na zewnątrz szuka tych, którym należy się wsparcie, by obdarzyć ich choćby odrobiną uwagi. Prace z serii Super matka znajdują się w znaczących kolekcjach publicznych i prywatnych zarówno w kraju jak i za granicą.
Elżbieta Jabłońska (1970)
Urodziła się w 1970 roku. Mieszka w Kozielcu. W latach 1990-1995 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1996 pracuje w Zakładzie Rysunku UMK w Toruniu. Twórczość Jabłońskiej wpisywana jest często w obręb sztuki feministycznej czy postfeministycznej, choć artystka unika tak jednoznacznego przypisania. Tworzy głównie instalacje, fotografie, performance oraz działania czasowo-przestrzenne. Wykorzystując i przekształcając popkulturowe stereotypy i klisze kobiecości prowadzi przepełnioną ironią grę z rolami społecznymi przypisanymi kobiecie, a jednocześnie - z mechanizmami instytucji sztuki. Poddaje też refleksji zaangażowanie społeczne artystów (cykl "Pomaganie") oraz bada relacje semantyczne, niepokoi widza nieadekwatnością formy i treści językowego zapisu (neony).
"...realizacje Jabłońskiej dotyczą przede wszystkim problemu schizofrenicznego rozdarcia nowoczesnej jednostki pomiędzy kilkoma/kilkunastoma światami, w których funkcjonuje ona równocześnie i z których każdy domaga się zaangażowania pełni jej osoby..."
Dystans do roli. O sztuce Eli Jabłońskiej. Marek Krajewski
2002
wydruk pigmentowy, Hahnemuehle Photorag Baryta 315 g, 100 x 70 cm,
sygn., dat. i opis na odwrocie,
nakład: 1/7.
Współautorem fotografii Super Matka Making of jest Daniel Dąbrowski. Projekt Supermatka to cykl autoportretów: w kostiumach Batmana, Spidermana i Supermana, ulubionych fikcyjnych postaci Antka (syna artystki) usytuowanych kolejno w kuchni, przedpokoju i pokoju ich mieszkania. Praca ta pokazywana była jako instalacja złożona z ustawionych przestrzennie wielkoformatowych wydruków połączonych z rodzajem placu zabaw-świetlicy dla dzieci. W serii działań, w których artystka pojawia się jako "Supermatka", bawiąc się mitem Matki Polki, jednocześnie igra z toposem superbohatera, zmaskulinizowanego do granic możliwości. W twórczości Elżbiety Jabłońskiej nie wyczuwamy wyraźnej skargi na kobiecy los, wręcz przeciwnie, jej sztuka pełna jest wiary, optymizmu i samospełnienia. Artystka wychodzi poza swój domowy mikroświat i na zewnątrz szuka tych, którym należy się wsparcie, by obdarzyć ich choćby odrobiną uwagi. Prace z serii Super matka znajdują się w znaczących kolekcjach publicznych i prywatnych zarówno w kraju jak i za granicą.
Elżbieta Jabłońska (1970)
Urodziła się w 1970 roku. Mieszka w Kozielcu. W latach 1990-1995 studiowała na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 1996 pracuje w Zakładzie Rysunku UMK w Toruniu. Twórczość Jabłońskiej wpisywana jest często w obręb sztuki feministycznej czy postfeministycznej, choć artystka unika tak jednoznacznego przypisania. Tworzy głównie instalacje, fotografie, performance oraz działania czasowo-przestrzenne. Wykorzystując i przekształcając popkulturowe stereotypy i klisze kobiecości prowadzi przepełnioną ironią grę z rolami społecznymi przypisanymi kobiecie, a jednocześnie - z mechanizmami instytucji sztuki. Poddaje też refleksji zaangażowanie społeczne artystów (cykl "Pomaganie") oraz bada relacje semantyczne, niepokoi widza nieadekwatnością formy i treści językowego zapisu (neony).
"...realizacje Jabłońskiej dotyczą przede wszystkim problemu schizofrenicznego rozdarcia nowoczesnej jednostki pomiędzy kilkoma/kilkunastoma światami, w których funkcjonuje ona równocześnie i z których każdy domaga się zaangażowania pełni jej osoby..."
Dystans do roli. O sztuce Eli Jabłońskiej. Marek Krajewski