Izabela Boznańska była o trzy lata młodsza od swej wybitnej siostry Olgi. Obie dziewczynki pochodzące z inteligenckiego domu, odebrały bardzo staranne wychowanie. Już od wczesnych lat, przy aprobacie rodziców rozwijały swe talenty artystyczne, na co szczególne baczenie miała ich matka Eugenia Mondant, sama posiadająca talent plastyczny. Olga od początku wykazywała w tym kierunku zdolności, natomiast Iza początkowo także malowała, ostatecznie jednak zajęła się muzyką - grą na fortepianie. Była jedną z najzdolniejszych uczennic Emila Śmietańskiego, wybitnego pianisty i kompozytora. W swej książce o Oldze Boznańskiej Maria Rostworowska zamieszcza następujące informację o Izie: "Jej talent dostrzegł Ignacy Paderewski należący w tym czasie do grona znajomych Boznańskich, udzielił jej nawet paru lekcji w czasie swoich pobytów w Krakowie i Zakopanem, jednak z powodu nadwrażliwości i nieumiejętności pokonania tremy Iza nie była w stanie występować przed większym gronem słuchaczy. Wcześniej jeszcze, za poradą Śmietańskiego, rodzice wysłali ją na dalszą naukę fortepianu do Lipska, gdzie, mimo iż ceniono ją wysoko, nie przystąpiła do końcowego egzaminu praktycznego. Niepowodzeniem zakończył się również jej publiczny koncert w Krakowie - niepochlebne krytyki zamieszczone w "Czasie" i "Nowej Reformie"spowodowały u dziewczyny załamanie nerwowe i radykalne zerwanie z muzyką.
Prezentowany szkic ręki wykazuje niezwykłą dbałość, ale także i delikatność prowadzenia ręki młodej malarki. Pełna subtelności dłoń kobieca przyozdobiona bransoletami przytrzymuje miękka materię sukni.