Proweniencja:
– W latach 60. XX w. własność Stefana Kozakiewicza.
– Następnie własność Heleny i Marka Kozakiewiczów w Warszawie.
– W latach 90. XX w. zakupiony do kolekcji prywatnej na rynku antykwarycznym w Katowicach.
Obraz wystawiany:
– Sztuka warszawska od średniowiecza do połowy XX w. Wystawa jubileuszowa w stulecie powstania Muzeum 1862-1962, MNW, Warszawa 1962;
– Aleksander Gierymski „W altanie“, MSŁ, Łódź 1971;
- Aleksander Gierymski 1850-1901, MNW, W-wa 2014.
Bibliografia:
– Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa 1964, s. 537;
– J. Starszyński, Aleksander Gierymski, Warszawa 1967, s. 12, 48, nr kat. i il. 147;
– J. Straszyński, Aleksander Gierymski, Varsavia 1969, s. 12, 48, nr kat. i il. 147;
– J. Straszyński, Aleksander Gierymski, Warsaw 1971, s. 47, nr kat. i il. 147;
– H. Stępień, Helena Modrzejewska i Aleksander Gierymski, „Pamiętnik Teatralny“ 1971, s. 251, il. s. 245;
– Katalog wystawy Aleksander Gierymski „W altanie“, Łódź 1971, il. nlb, nr kat. 7;
– Maksymilian i Aleksander Gierymscy. Listy i notatki, zebrał, ułożył i wstępem opatrzył J. Straszyński, teksty do druku i komentarze oprac. H. Stępień, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1973, il. 100;
– E. Micke-Broniarek, Aleksander Gierymski, Wrocław 2004, il. s. 17;
– E. Doleżyńska-Sewerniak, Materiały malarskie i technika w obrazach olejnych Aleksandra Gierymskiego, Toruń 2010, s. 59, il. 65;
– http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Gierymski_A/Images/Sjesta_szkic.jpg;
– Aleksander Gierymski 1850-1901 [E. Micke-Broniarek przy współpracy K. Znojewskiej-Prokop, A. Lewandowskiej, A. Rudzińskiej, K. Pijanowskiej], Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2014, nr kat. II/44, il. s. 134.
Sjesta włoska to ostatni z inspirowanych malarstwem dawnych mistrzów weneckich obrazów w twórczości Gierymskiego. Prezentowany rysunek stanowi pośrednie studium kompozycji między pierwszą (ok. 1876-1878) a drugą wersją (po 1876) obrazu pod tym właśnie tytułem. Według dokonanej przez Halinę Stępień analizy listów Gierymskiego z Prosperem Dziekońskim wynika, że wzorem dla pierwszoplanowej postaci kobiecej była Helena Modrzejewska.
W prezentowanym szkicu artysta próbował z pamięci odtworzyć gesty, postawę i ogólną wytworność damy, pod której wielkim urokiem się znajdował.
źródło: Aleksander Gierymski 1850-1901 [E. Micke-Broniarek przy współpracy K. Znojewskiej-Prokop, A. Lewandowskiej, A. Rudzińskiej, K. Pijanowskiej], Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2014
ołówek, karton brunatny
28,8 x 18,8 cm
sygn. l.d.: A G
na odwrocie podkładki:
fotografia albuminowa na kartonie przedstawiająca modela w stroju pierrota do kompozycji Powrót masek nad ranem
Proweniencja:
– W latach 60. XX w. własność Stefana Kozakiewicza.
– Następnie własność Heleny i Marka Kozakiewiczów w Warszawie.
– W latach 90. XX w. zakupiony do kolekcji prywatnej na rynku antykwarycznym w Katowicach.
Obraz wystawiany:
– Sztuka warszawska od średniowiecza do połowy XX w. Wystawa jubileuszowa w stulecie powstania Muzeum 1862-1962, MNW, Warszawa 1962;
– Aleksander Gierymski „W altanie“, MSŁ, Łódź 1971;
- Aleksander Gierymski 1850-1901, MNW, W-wa 2014.
Bibliografia:
– Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie, Warszawa 1964, s. 537;
– J. Starszyński, Aleksander Gierymski, Warszawa 1967, s. 12, 48, nr kat. i il. 147;
– J. Straszyński, Aleksander Gierymski, Varsavia 1969, s. 12, 48, nr kat. i il. 147;
– J. Straszyński, Aleksander Gierymski, Warsaw 1971, s. 47, nr kat. i il. 147;
– H. Stępień, Helena Modrzejewska i Aleksander Gierymski, „Pamiętnik Teatralny“ 1971, s. 251, il. s. 245;
– Katalog wystawy Aleksander Gierymski „W altanie“, Łódź 1971, il. nlb, nr kat. 7;
– Maksymilian i Aleksander Gierymscy. Listy i notatki, zebrał, ułożył i wstępem opatrzył J. Straszyński, teksty do druku i komentarze oprac. H. Stępień, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1973, il. 100;
– E. Micke-Broniarek, Aleksander Gierymski, Wrocław 2004, il. s. 17;
– E. Doleżyńska-Sewerniak, Materiały malarskie i technika w obrazach olejnych Aleksandra Gierymskiego, Toruń 2010, s. 59, il. 65;
– http://www.pinakoteka.zascianek.pl/Gierymski_A/Images/Sjesta_szkic.jpg;
– Aleksander Gierymski 1850-1901 [E. Micke-Broniarek przy współpracy K. Znojewskiej-Prokop, A. Lewandowskiej, A. Rudzińskiej, K. Pijanowskiej], Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2014, nr kat. II/44, il. s. 134.
Sjesta włoska to ostatni z inspirowanych malarstwem dawnych mistrzów weneckich obrazów w twórczości Gierymskiego. Prezentowany rysunek stanowi pośrednie studium kompozycji między pierwszą (ok. 1876-1878) a drugą wersją (po 1876) obrazu pod tym właśnie tytułem. Według dokonanej przez Halinę Stępień analizy listów Gierymskiego z Prosperem Dziekońskim wynika, że wzorem dla pierwszoplanowej postaci kobiecej była Helena Modrzejewska.
W prezentowanym szkicu artysta próbował z pamięci odtworzyć gesty, postawę i ogólną wytworność damy, pod której wielkim urokiem się znajdował.
źródło: Aleksander Gierymski 1850-1901 [E. Micke-Broniarek przy współpracy K. Znojewskiej-Prokop, A. Lewandowskiej, A. Rudzińskiej, K. Pijanowskiej], Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2014