Matthias Grünewald był niemieckim malarzem, architektem i inżynierem. Artysta ten, pomimo że żył w czasach, gdy renesans zaczynał dominować w sztuce europejskiej, pozostał wierny tradycjom gotyckim, nadając im jednak nową, pełną ekspresji formę.
Grünewald i Dürer nie byli bezpośrednio związani jako nauczyciel i uczeń. Współpracowali przy Ołtarzu Hellerów (znany również jako Ołtarz z Frankfurtu). Ołtarz Hellerów jest interesującym przykładem ich współpracy, gdzie Dürer i Grünewald połączyli swoje umiejętności, tworząc wyjątkowe dzieło.
Dürer był bardziej znanym artystą w swoim czasie, ale Grünewald również miał swoje miejsce w historii sztuki, zwłaszcza dzięki Ołtarzowi z Isenheim. Około 1512 roku przystąpił do pracy nad arcydziełem – wielkim poliptykiem ołtarzowym w kaplicy szpitalnej Saint Antoine opactwa zakonu Antonitów w Isenheim (obecnie Colmar), który ukończył w 1516 roku, kiedy to znalazł się na usługach arcybiskupa Moguncji, będącego również mocodawcą Durera, Cranacha i Holbeina. Ołtarz ten jest znany z wyjątkowo ekspresyjnego przedstawienia cierpienia, co było charakterystyczne dla Grünewalda. Artysta ten, pomimo że żył w czasach, gdy renesans zaczynał dominować w sztuce europejskiej, pozostał wierny tradycjom gotyckim, nadając im jednak nową, pełną ekspresji formę.
„Studium kobiety” jest odniesieniem do jednej z postaci z Ołtarza z Isenheim. mogłaby być jedną z postaci towarzyszących Chrystusowi , co byłoby zgodne z ogólnym nastrojem i tematyką dzieła Grünewalda.
Pomimo że nadal pozostawał na usługach arcybiskupa Moguncjiz zainteresowaniem zwracał się w stronę reformacji, co przyniosło poważne konsekwencje. Artysta jako zwolennik protestantyzmu został zmuszony do opuszczenia Moguncji i zamieszkania we Frankfurcie, gdzie zasadniczo przestał zajmować się malarstwem, by trudnić się handlem farbami i produkcją mydła.W 1527 roku zamieszkał w Halle, gdzie podjął prace związane z inżynierią hydrauliczną i gdzie w następnym roku zmarł.
Ołtarz z Isenheim jest uważany za jedno z najważniejszych dzieł sztuki religijnej późnego gotyku i jest przechowywany w Musée d’Unterlinden w Colmar we Francji. Jego dramatyczne i pełne emocji przedstawienia miały duży wpływ na późniejsze pokolenia artystów i nadal są podziwiane za ich głębię i siłę wyrazu.
litografia, papier, 42 x 32 cm w świetle oryginalnego passe – partout, (60 x 45 cm arkusz );
sucha pieczęć Museum Albertina, litografia wykonana w XIX wieku przez oficynę muzealną „Albertina FacsImile” w Wiedniu; unikalna grafika z jedynej, wyjątkowej edycji grafik szkoły Dürera wydanej pod koniec XIX wieku.
Matthias Grünewald był niemieckim malarzem, architektem i inżynierem. Artysta ten, pomimo że żył w czasach, gdy renesans zaczynał dominować w sztuce europejskiej, pozostał wierny tradycjom gotyckim, nadając im jednak nową, pełną ekspresji formę.
Grünewald i Dürer nie byli bezpośrednio związani jako nauczyciel i uczeń. Współpracowali przy Ołtarzu Hellerów (znany również jako Ołtarz z Frankfurtu). Ołtarz Hellerów jest interesującym przykładem ich współpracy, gdzie Dürer i Grünewald połączyli swoje umiejętności, tworząc wyjątkowe dzieło.
Dürer był bardziej znanym artystą w swoim czasie, ale Grünewald również miał swoje miejsce w historii sztuki, zwłaszcza dzięki Ołtarzowi z Isenheim. Około 1512 roku przystąpił do pracy nad arcydziełem – wielkim poliptykiem ołtarzowym w kaplicy szpitalnej Saint Antoine opactwa zakonu Antonitów w Isenheim (obecnie Colmar), który ukończył w 1516 roku, kiedy to znalazł się na usługach arcybiskupa Moguncji, będącego również mocodawcą Durera, Cranacha i Holbeina. Ołtarz ten jest znany z wyjątkowo ekspresyjnego przedstawienia cierpienia, co było charakterystyczne dla Grünewalda. Artysta ten, pomimo że żył w czasach, gdy renesans zaczynał dominować w sztuce europejskiej, pozostał wierny tradycjom gotyckim, nadając im jednak nową, pełną ekspresji formę.
„Studium kobiety” jest odniesieniem do jednej z postaci z Ołtarza z Isenheim. mogłaby być jedną z postaci towarzyszących Chrystusowi , co byłoby zgodne z ogólnym nastrojem i tematyką dzieła Grünewalda.
Pomimo że nadal pozostawał na usługach arcybiskupa Moguncjiz zainteresowaniem zwracał się w stronę reformacji, co przyniosło poważne konsekwencje. Artysta jako zwolennik protestantyzmu został zmuszony do opuszczenia Moguncji i zamieszkania we Frankfurcie, gdzie zasadniczo przestał zajmować się malarstwem, by trudnić się handlem farbami i produkcją mydła.W 1527 roku zamieszkał w Halle, gdzie podjął prace związane z inżynierią hydrauliczną i gdzie w następnym roku zmarł.
Ołtarz z Isenheim jest uważany za jedno z najważniejszych dzieł sztuki religijnej późnego gotyku i jest przechowywany w Musée d’Unterlinden w Colmar we Francji. Jego dramatyczne i pełne emocji przedstawienia miały duży wpływ na późniejsze pokolenia artystów i nadal są podziwiane za ich głębię i siłę wyrazu.