Początkowo studiował architekturę na Politechnice lwowskiej. Od roku 17878/79 studiował na Akademii w Wiedniu (pracownia C. Gripenherla) a następnie w Monachium i Rzymie. W kręgu jego zainteresowań znalazło się malarstwo ścienne i techniki jego konserwacji. Zwiedził także Grecję, Egipt i Konstantynopol. W roku 1897 wraz z A. Augustynowiczem założył we Lwowie szkołę malarstwa dla kobiet. Wystawiał od 1881 roku - przede wszystkim w Krakowie, Warszawie, Lwowie, a także w Berlinie (1895) i Londynie (1906). Wystawa pośmiertna artysty odbyła się w krakowskim TPSP w 1936 roku. Malował pejzaże i sceny rodzajowe z Huculszczyzny, także portrety. Uprawiał malarstwo ścienne w cerkwiach, kościołach i budynkach użyteczności publicznej (aula uniwersytecka we Lwowie). Współpracował z zakładem witrażów Żeleńskiego projektując witraże do katedr lwowskiej i krakowskiej. Zajmował się także ilustracją. Konserwował malowidła ścienne (np. w kościele Bernardynów na Czerniakowie), obrazy tablicowe oraz współkierował konserwacją rzeźb ołtarza Wita Stwosza w 1934. Od roku 1904 mieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się przede wszystkim konserwacją zrywając z XIX-wiecznymi metodami konserwatorskimi.