WYSTAWIANY:
Aneri Irena Weissowa. Wojciech Weiss, wystawa objazdowa, 2011–2013
LITERATURA:
Aneri Irena Weissowa. Wojciech Weiss. Katalog wystawy podróżnej, katalog wystawy, red. Adam Konopacki, Renata Weiss, Agencja Kultury Konkret, Łaziska Dolne 2011, s. 82, (il.), nr kat. 252
„Słońce! Słońce! Słońce! Słońce! Wszystko lśni się, świeci, pała…” (Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Słońce, [w:] Poezye, t. III, Warszawa 1900, s. 39). Na przełomie XIX i XX wieku słońce stało się jednym z ważniejszych symboli wykorzystywanych w sztukach plastycznych i w literaturze. Jego ogromna moc i siła stanowiła w pewien sposób odwołanie do katastroficznej wizji świata, która zyskała w owym czasie wyraz w wypowiedziach licznych piewców dekadenckich nastrojów wieszczących rychłą zagładę globu. „Częstotliwość bowiem, z jaką ten motyw występuje, przyczyniła się nawet do ukucia terminu ‘religii solarnej’, określającego inkantacyjne traktowanie słońca w hymnach i lirykach poetów fin-de-siècle’u” (Młodopolskie fascynacje. Wojciech Weiss w Strzyżowie 1898 – 1903, katalog wystawy, [red.] Renata Weiss, Muzeum Samorządowe Ziemi Strzyżowskiej, Rzeszów 2020, s. 61).
W twórczości Wojciecha Weissa motyw ten wiąże się głównie z jednym z najwybitniejszych dzieł artysty oraz z jego studiami kompozycyjnymi do owej pracy. „Promienny zachód słońca” (1900, Muzeum Narodowe w Poznaniu) określany jest przez monografistę twórcy, Łukasza Kossowskiego, mianem „ostrego, przenikliwego krzyku natury” porównywalnego z dziełem Edwarda Muncha, którego sztuka niewątpliwie silnie wpływała w owym czasie na młodego Weissa. Z podobną wizją natury mamy do czynienia w prezentowanym szkicu. Zapewne wykonany on został około 1900, podczas pobytu w Strzyżowie, niewielkim, malowniczo usytuowanym pośród pagórków, galicyjskim miasteczku, które to na przełomie stuleci stało się na kilka lat miejscem cyklicznych plenerów mistrza. Dalece syntetyczny pejzaż nakreślony został zaledwie kilkoma nerwowymi pociągnięciami pędzla. Jak inne widoki z tego czasu, jest on rejestracją przelotnego stanu przyrody, uchwyceniem ulotnego momentu, impresji. Nie sposób nie zwrócić tutaj uwagi na apokaliptyczną wręcz formę słońca układającego się wraz ze swymi promieniami w figurę krzyża. Tak tutaj, jak i w innych ujęciach Weiss kreuje swój charakterystyczny obraz świata. Pejzaże strzyżowskie to kwintesencja ogólnoeuropejskich nurtów – symbolizmu, impresjonizmu i ekspresjonizmu. Krajobrazy te to tajemnicze, złowrogie, trzymające w napięciu oraz budzące grozę przedstawienia. Są one niczym katharsis. Doprowadzają do krzyku i oczyszczają.
Artysta studiował w krakowskiej SSP w latach 1890 - 1899. Nagrodą za ukończenie szkoły- obok złotego medalu- było roczne stypendium na pobyt w Paryżu. W malarstwie artysty splatały się różne poetyki: realistyczna, ekspresjonistyczna i secesyjno-dekoracyjna. Stałą zaś cechą twórczości Weissa było inspirowanie się naturą, której głęboka znajomość leżała u podstaw każdego z namalowanych przez artystę dzieł.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Studium do obrazu "Promienny zachód słońca", 1900
olej, akwarela/tektura, 35,5 x 22 cm (w świetle passe-partout)
sygnowany monogramem wiązanym l.d.: 'WW'
na odwrociu pieczęć: 'ZE ZBIORU DZIEŁ WOJCIECHA WEISSA | DOM ARTYSTY | WW' oraz numer: '000278 2'
WYSTAWIANY:
Aneri Irena Weissowa. Wojciech Weiss, wystawa objazdowa, 2011–2013
LITERATURA:
Aneri Irena Weissowa. Wojciech Weiss. Katalog wystawy podróżnej, katalog wystawy, red. Adam Konopacki, Renata Weiss, Agencja Kultury Konkret, Łaziska Dolne 2011, s. 82, (il.), nr kat. 252
„Słońce! Słońce! Słońce! Słońce! Wszystko lśni się, świeci, pała…” (Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Słońce, [w:] Poezye, t. III, Warszawa 1900, s. 39). Na przełomie XIX i XX wieku słońce stało się jednym z ważniejszych symboli wykorzystywanych w sztukach plastycznych i w literaturze. Jego ogromna moc i siła stanowiła w pewien sposób odwołanie do katastroficznej wizji świata, która zyskała w owym czasie wyraz w wypowiedziach licznych piewców dekadenckich nastrojów wieszczących rychłą zagładę globu. „Częstotliwość bowiem, z jaką ten motyw występuje, przyczyniła się nawet do ukucia terminu ‘religii solarnej’, określającego inkantacyjne traktowanie słońca w hymnach i lirykach poetów fin-de-siècle’u” (Młodopolskie fascynacje. Wojciech Weiss w Strzyżowie 1898 – 1903, katalog wystawy, [red.] Renata Weiss, Muzeum Samorządowe Ziemi Strzyżowskiej, Rzeszów 2020, s. 61).
W twórczości Wojciecha Weissa motyw ten wiąże się głównie z jednym z najwybitniejszych dzieł artysty oraz z jego studiami kompozycyjnymi do owej pracy. „Promienny zachód słońca” (1900, Muzeum Narodowe w Poznaniu) określany jest przez monografistę twórcy, Łukasza Kossowskiego, mianem „ostrego, przenikliwego krzyku natury” porównywalnego z dziełem Edwarda Muncha, którego sztuka niewątpliwie silnie wpływała w owym czasie na młodego Weissa. Z podobną wizją natury mamy do czynienia w prezentowanym szkicu. Zapewne wykonany on został około 1900, podczas pobytu w Strzyżowie, niewielkim, malowniczo usytuowanym pośród pagórków, galicyjskim miasteczku, które to na przełomie stuleci stało się na kilka lat miejscem cyklicznych plenerów mistrza. Dalece syntetyczny pejzaż nakreślony został zaledwie kilkoma nerwowymi pociągnięciami pędzla. Jak inne widoki z tego czasu, jest on rejestracją przelotnego stanu przyrody, uchwyceniem ulotnego momentu, impresji. Nie sposób nie zwrócić tutaj uwagi na apokaliptyczną wręcz formę słońca układającego się wraz ze swymi promieniami w figurę krzyża. Tak tutaj, jak i w innych ujęciach Weiss kreuje swój charakterystyczny obraz świata. Pejzaże strzyżowskie to kwintesencja ogólnoeuropejskich nurtów – symbolizmu, impresjonizmu i ekspresjonizmu. Krajobrazy te to tajemnicze, złowrogie, trzymające w napięciu oraz budzące grozę przedstawienia. Są one niczym katharsis. Doprowadzają do krzyku i oczyszczają.
Artysta studiował w krakowskiej SSP w latach 1890 - 1899. Nagrodą za ukończenie szkoły- obok złotego medalu- było roczne stypendium na pobyt w Paryżu. W malarstwie artysty splatały się różne poetyki: realistyczna, ekspresjonistyczna i secesyjno-dekoracyjna. Stałą zaś cechą twórczości Weissa było inspirowanie się naturą, której głęboka znajomość leżała u podstaw każdego z namalowanych przez artystę dzieł.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.