Juliusz Kossak był niemal samoukiem - nigdy nie odbył regularnych studiów malarstwa, pobierał jedynie lekcje rysunku. Lata 1852-55 spędził w Warszawie; malarski warsztat uzupełniał w Paryżu (1855-61) i Monachium (1869). W 1870 r. osiadł w Krakowie. Uprawiał głównie tematykę historyczną i batalistyczną; w swoich niewielkich akwarelach przedstawiał epizody z bohaterskich dziejów narodu, ale także sceny z codziennego życia szlacheckiego dworu. Umiłowanie narodowej tradycji i obyczaju szlacheckiego sprawiły, że stał się jednym z najbardziej reprezentatywnych przedstawicieli tzw. swojskiego nurtu w malarstwie polskim XIX w. Dziedziną, w której szczególnie objawił się jego talent, było ilustratorstwo.