W latach 20. XX w. w asortymencie Braci Łopieńskich brązy o tematyce wojskowej zajmują istotne miejsce. Są to zarówno niewielkie figurki żołnierzy, jak i duże, rozbudowane kompozycje, zamawiane zazwyczaj na określone okazje, nierzadko jako dar dla Józefa Piłsudskiego. Archiwa firmy wskazują, że tych realizacji było sporo, jednak znacząca większość z nich uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Dzieła, które zachowały się do dzisiejszego dnia stanowią rzadkość, do nich zalicza się niewątpliwie sporych rozmiarów figura Strzelców, nieznane dotąd dzieło Wojciecha Durka. Znakomitej jakości brąz, oprócz wartości artystycznych, posiada niewątpliwie również wartość muzealną jako dzieło wskazujące na współpracę najlepszej polskiej firmy brązowniczej z jednym z najbardziej znanych rzeźbiarzy działających w Toruniu, którego dzieła na rynku sztuki pojawiają się niezmiernie rzadko.
Wojciecha Durka obok Ignacego Zelka uważano za najwybitniejszego artystę lat 30. XX w. w województwie pomorskim. Durek, będącym przedstawicielem symbolizmu i neorealizmu, tworzył głównie rzeźby pomnikowe i o tematyce religijnej. Do jego najbardziej znanych realizacji należy powstały w 1923 r. pomnik na cześć poległych żołnierzy 8. toruńskiego pułku saperów w Toruniu, zaś mniej znanym lecz imponującym rozmachem dziełem był zniszczony w 1939 r. pomnik Cudu na Wisłą w Pelplinie. Ta bardzo dynamiczna kompozycja ukazuje grupę legionistów prowadzonych przez Józefa Piłsudskiego, nad którymi rozpościera skrzydła biały orzeł. Stoją oni naprzeciw czerwonoarmistów, którzy opanowani strachem składają sztandary przed Piłsudskim. Trzeba tu wspomnieć, że motyw żołnierzy i orła bardzo często pojawia się w polskiej plastyce o tematyce wojskowej w okresie II Rzeczpospolitej, jest on również obecny w Strzelcach. Rzeźbę tę cechuje również frontalność, narzucająca centralny punkt widzenia, której to Durek, jako przedstawiciel mediolańskiej szkoły Medarda Rosso, podporządkowywał swoje dzieła. Znakomita, żywa kompozycja, sumaryczny lecz niepozbawiony realizmu modelunek, a także odlew, pozbawiony najmniejszych niedoskonałości, świetnie opracowany i pokryty jasnobrązową patyną – stanowią o tym, że oferowane dzieło jest świetnym przykładem wysokiej jakości brązu, jaki powstał w wyniku współpracy biegłego w swej materii rzeźbiarza z jednymi z najlepszych w Europie brązowników.
brąz, odlewany, patynowany
44 x 53 x 38 cm
sygn. na podst.: WA DUREK | 924, BCIA ŁOPIEŃSCY | WARSZAWA.
W latach 20. XX w. w asortymencie Braci Łopieńskich brązy o tematyce wojskowej zajmują istotne miejsce. Są to zarówno niewielkie figurki żołnierzy, jak i duże, rozbudowane kompozycje, zamawiane zazwyczaj na określone okazje, nierzadko jako dar dla Józefa Piłsudskiego. Archiwa firmy wskazują, że tych realizacji było sporo, jednak znacząca większość z nich uległa zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Dzieła, które zachowały się do dzisiejszego dnia stanowią rzadkość, do nich zalicza się niewątpliwie sporych rozmiarów figura Strzelców, nieznane dotąd dzieło Wojciecha Durka. Znakomitej jakości brąz, oprócz wartości artystycznych, posiada niewątpliwie również wartość muzealną jako dzieło wskazujące na współpracę najlepszej polskiej firmy brązowniczej z jednym z najbardziej znanych rzeźbiarzy działających w Toruniu, którego dzieła na rynku sztuki pojawiają się niezmiernie rzadko.
Wojciecha Durka obok Ignacego Zelka uważano za najwybitniejszego artystę lat 30. XX w. w województwie pomorskim. Durek, będącym przedstawicielem symbolizmu i neorealizmu, tworzył głównie rzeźby pomnikowe i o tematyce religijnej. Do jego najbardziej znanych realizacji należy powstały w 1923 r. pomnik na cześć poległych żołnierzy 8. toruńskiego pułku saperów w Toruniu, zaś mniej znanym lecz imponującym rozmachem dziełem był zniszczony w 1939 r. pomnik Cudu na Wisłą w Pelplinie. Ta bardzo dynamiczna kompozycja ukazuje grupę legionistów prowadzonych przez Józefa Piłsudskiego, nad którymi rozpościera skrzydła biały orzeł. Stoją oni naprzeciw czerwonoarmistów, którzy opanowani strachem składają sztandary przed Piłsudskim. Trzeba tu wspomnieć, że motyw żołnierzy i orła bardzo często pojawia się w polskiej plastyce o tematyce wojskowej w okresie II Rzeczpospolitej, jest on również obecny w Strzelcach. Rzeźbę tę cechuje również frontalność, narzucająca centralny punkt widzenia, której to Durek, jako przedstawiciel mediolańskiej szkoły Medarda Rosso, podporządkowywał swoje dzieła. Znakomita, żywa kompozycja, sumaryczny lecz niepozbawiony realizmu modelunek, a także odlew, pozbawiony najmniejszych niedoskonałości, świetnie opracowany i pokryty jasnobrązową patyną – stanowią o tym, że oferowane dzieło jest świetnym przykładem wysokiej jakości brązu, jaki powstał w wyniku współpracy biegłego w swej materii rzeźbiarza z jednymi z najlepszych w Europie brązowników.