L u f a w przekroju ośmioboczna, przy wylocie lekko pogrubiona, gwintowana w sześć bruzdek. Mocowana do osady śrubą na warkoczu do szyjki i dwoma przetyczkami do łoża. Na grzbiecie osadzona mosiężna muszka (u wylotu) oraz stalowa szczerbinka. W części dennej lufa bogato dekorowana. Z a m e k skałkowy, mechanizm sprawny. Płyta i kurek dekorowane. Korozja zneutralizowana. Osłona języka spustowego z trzema wrębami na palce. O s a d a z drewna orzechowego, bejcowanego na kolor ciemnej wiśni. Łoże, zakończone kościanym okuciem, sięgające wylotu lufy. Pod łożem, w wydrążonym kanale, drewniany pobojczyk. Szyjka, łukowato wygięta w dół, przechodząca w kolbę, w przekroju trapezoidalną, uformowaną w kształt tzw. „sarniej nóżki”. Po zewnętrznej stronie kolby schowek na skałki pirytowe, z wydłużoną pokrywką, częściowo pokrytą płytką kościaną z rytowanymi ornamentami. Tylna, mocno ścięta część kolby z płaską okładziną, zaopatrzona w stalową kulkę, służącą do bezpiecznego oparcia o ziemię.



Dekoracja osady prezentuje klasyczny wzór cieszyński w wersji figuralno-roślinnej z medalionem, gdzie bogata inkrustacja wypełnia wszystkie drewniane płaszczyzny. Wykonana jest z wycinanych pasków rytowanych i czernionych wkładek z kości i masy perłowej. Dekoracja kolby tworzy z jednej strony owalny medalion z masy perłowej w otoczeniu fantastycznych półzwierząt - lwa i uskrzydlonych stworów z prawej strony i u dołu. Łoże dekorowane na całej powierzchni wydłużonymi plecionkami i motywami zwierząt, w tym biegnącego psa, owoców, drobnych krążków i mosiężnej, spiralnej wici. Źródeł inspiracji bogatej dekoracji upatrywać należy w pracach niemieckich grafików, których wzorniki ukazały się na przełomie XVI i XVII wieku.

stan zachowania: 4+/4+/4+