Artysta przedstawiał pejzaż w różnorodnych technikach: akwarelach, pastelach, obrazach olejnych, rysunkach a nawet grafice. Studia malarskie podjął w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie m.in. u W. Łuszczkiewicza, który był otwarty na wartości malarstwa francuskiego, w tym przede wszystkim szkoły barbizońskiej. Później wpływ na malarstwo Weissa mieli kolejno J. Chełmoński oraz J. Stanisławski. Od nich przejął wyczucie koloru, syntezę pejzażu – ujmowanie fragmentaryczne przestrzeni w celu uchwycenia jego cichego, utajonego trwania, luźne ułożenie elementów w polu obrazu. Równolegle z procesem malowania pejzażu Weiss rysował setki szkiców. Już na tym etapie dokonywał interpretacji motywu, odnajdował jego niepowtarzalne cechy. Decydującym środkiem wyrazu była dla niego linia miękko określająca kształty. Stopniowo rozjaśniała się kolorystyka, kontrasty łagodniały, barwy zaczęły opalizować, by w końcu dojść do wąskiej gamy rozbielonych różów, fioletów, zieleni i cytrynowych żółci. Barwa matowiała. Akwarele Weissa urzekają lekkością, skrótowością malarskiego zapisu, laserunkową przejrzystością tonu, intuicyjnym wykorzystaniem przypadkowego niekiedy rozpływania się farby.