Obraz opisany i wystawiany:
- Kazimierz Mikulski malarstwo, rysunek collage, wyd. BWA, Łódź 1987, kat.: wstęp Mieczysław Porębski, poz. 216, il. czarno-biała;
- Łódź, Galeria Sztuki BWA, kwiecień-maj 1987;
- Toruń, Galeria Współczesna, lipiec 1987;
- Poznań, Arsenał, sierpień-wrzesień 1987;
- Płock, Galeria BWA, październik 1987;
- Bydgoszcz, Salon Sztuki Współczesnej, grudzień 1987;
- Wrocław, Galeria Awangarda, styczeń 1988.

Twórczość Kazimierza Mikulskiego kojarzono niejednokrotnie z surrealizmem i zapewne słusznie, bo nie ma w Polsce artysty, który by równie jak on wniknął w samą istotę surrealistycznej dyscypliny, surrealistycznej inspiracji. Bliskie mu są - ścisłość i precyzja poetyckiego zapisu, odrzucenie logiki bezprzedmiotowej zarówno jako logiki formalnej [...] aż po absurd, naiwność i stereotypowość włącznie. Od twórczości klasyków surrealizmu, różni jednakowoż Mikulskiego coś - co sprawia, że przy całej bliskości założeń nie jest on po prostu ich kontynuatorem [...] Mikulski bynajmniej nie ukrywa, że powołane przez niego układy są układami konstruowanymi, i że ich automatyzm nie jest całkowicie dziewiczy, a rodząca się z niego poezja znaczeń - całkowicie niezamierzona.
[...] Mikulski całe życie spędził w Krakowie. Niechętnie podróżował po realnym świecie, chętnie za to odwoływał się do "logiki" marzeń sennych, poetyki baśni, do obrazów zapisanych w pamięci i odtwarzanych z pamięci spontanicznie, dzięki woli artystycznej kreacji. Szczególnie chętnie wykorzystywał ulubione motywy - postacie młodych, smukłych, często nagich dziewcząt, ptaki, motyle, stylizowane rośliny - drzewa, trawy lub kwiaty.
Mieczysław Porębski, Magiczny Kraków, 2010