„Strażnicy łóżka” to obraz należący do serii strażników poświęconego eksploracji nieuchwytnej mocy troski. Zwierzęta chroniące ludzi, armia chroniąca sen narodu czy straże pilnujące tych, którzy nie potrafią o siebie zadbać. Na prezentowanym obrazie beznogi pies i masywny strażnik symbolicznie chronią łóżko.
BIOGRAM:
Alina Sokolova (*1995, Użhorod, Ukraina) studiowała sztuki wizualne w Użhorodzie/UA, rzeźbę i instalację na Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania w Bratysławie/SK oraz fotografię jako studentka gościnna w HFBK w Hamburgu/DE. W 2021 roku ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu/AT.
Jej praktykę artystyczną można określić jako misterną eksplorację ruchu. Szczególnie interesują ją powtarzalne gesty współczesnej pracy, pojęcie troski i noszenia oraz mechanizacja naszej codzienności. Bada ruchy, które stały się wspólną własnością i są świadectwem swoich czasów i ciągle zmieniającego się klimatu społecznego. Kwestie zwierzęco-ludzkiego współżycia i opieki, czasu wolnego, produktywności, konsumpcji i zjawisk masowej choreografii w dobie mediów cyfrowych są obecne w jej obrazach.
W 2020 roku została nominowana do nagrody Pinchuk Art Center Art Prize, Kijów, UA. Jej prace były pokazywane na różnych wystawach zbiorowych w Wiedniu, AT i w całej Europie, takich jak Muzeum Sztuki Zachodniej i Orientalnej, Odessa, UA i Muzeum Sztuki, Żylina/SK, m.in.
„Strażnicy łóżka” to obraz należący do serii strażników poświęconego eksploracji nieuchwytnej mocy troski. Zwierzęta chroniące ludzi, armia chroniąca sen narodu czy straże pilnujące tych, którzy nie potrafią o siebie zadbać. Na prezentowanym obrazie beznogi pies i masywny strażnik symbolicznie chronią łóżko.
BIOGRAM:
Alina Sokolova (*1995, Użhorod, Ukraina) studiowała sztuki wizualne w Użhorodzie/UA, rzeźbę i instalację na Akademii Sztuk Pięknych i Projektowania w Bratysławie/SK oraz fotografię jako studentka gościnna w HFBK w Hamburgu/DE. W 2021 roku ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu/AT.
Jej praktykę artystyczną można określić jako misterną eksplorację ruchu. Szczególnie interesują ją powtarzalne gesty współczesnej pracy, pojęcie troski i noszenia oraz mechanizacja naszej codzienności. Bada ruchy, które stały się wspólną własnością i są świadectwem swoich czasów i ciągle zmieniającego się klimatu społecznego. Kwestie zwierzęco-ludzkiego współżycia i opieki, czasu wolnego, produktywności, konsumpcji i zjawisk masowej choreografii w dobie mediów cyfrowych są obecne w jej obrazach.
W 2020 roku została nominowana do nagrody Pinchuk Art Center Art Prize, Kijów, UA. Jej prace były pokazywane na różnych wystawach zbiorowych w Wiedniu, AT i w całej Europie, takich jak Muzeum Sztuki Zachodniej i Orientalnej, Odessa, UA i Muzeum Sztuki, Żylina/SK, m.in.