Studiowała w latach 1940-43 w Instytucie Sztuk Plastycznych, a następnie na krakowskiej ASP (1945-49). Zajmowała się grafiką - litografią i linorytem oraz rysunkiem. Najbardziej znanym jej cyklem rysunkowym są "Ludzie Nowej Huty" oraz "Ogród Zoologiczny" z lat 50. Brała udział w licznych wystawach m.in. 1958 FSP w Sopocie, Międzynarodowej Wystawie Grafiki "Bianco e Nero" w Lugano w 1963 r. jej mężem był malarz Jan Tarasin. Skromne kompozycje łączą pewną naiwność z wyrafinowaniem. Niezwykle wrażliwa kreska, delikatna faktura tła - te elementy wysmakowanej formy służą do przekazania bardzo intymnych emocji. Każda praca ukazuje wycinek na wpół rzeczywistej scenerii: fragment pomieszczeń, niezwykłych zabudowań, pejzażu. Postacie kobiet mieszczą się w przestrzeni ograniczonej ścianami o krawędziach zbiegających się w nieprawdziwej perspektywie. Atmosfera tego wycinkowego świata pełna jest niedopowiedzeń.
Litografia, papier; 30 x 21 cm (kompozycja)
Sygnowany ołówkiem pod ryciną: Zofia Tarasin-Dębowska 1948 r.
Studiowała w latach 1940-43 w Instytucie Sztuk Plastycznych, a następnie na krakowskiej ASP (1945-49). Zajmowała się grafiką - litografią i linorytem oraz rysunkiem. Najbardziej znanym jej cyklem rysunkowym są "Ludzie Nowej Huty" oraz "Ogród Zoologiczny" z lat 50. Brała udział w licznych wystawach m.in. 1958 FSP w Sopocie, Międzynarodowej Wystawie Grafiki "Bianco e Nero" w Lugano w 1963 r. jej mężem był malarz Jan Tarasin. Skromne kompozycje łączą pewną naiwność z wyrafinowaniem. Niezwykle wrażliwa kreska, delikatna faktura tła - te elementy wysmakowanej formy służą do przekazania bardzo intymnych emocji. Każda praca ukazuje wycinek na wpół rzeczywistej scenerii: fragment pomieszczeń, niezwykłych zabudowań, pejzażu. Postacie kobiet mieszczą się w przestrzeni ograniczonej ścianami o krawędziach zbiegających się w nieprawdziwej perspektywie. Atmosfera tego wycinkowego świata pełna jest niedopowiedzeń.