Studiował w latach 1983-1989 na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie pod kierunkiem profesorów Jerzego Jarnuszkiewicza, Stanisława Kulona i Grzegorza Kowalskiego. W latach 1990-1992 zrealizował tryptyk monumentalnych rzeźb w brązie pt. "Jeździec Polski". Prace te wpisywały się w nurt nowoekspresyjny w sztuce młodych. Również w późniejszej twórczości artysta reprezentuje styl oparty na ekspresjonistycznych środkach wyrazu: uproszczeniu i zbrutalizowaniu bądź zdeformowaniu kształtów, przerysowaniu szczegółów i proporcji, w rzeźbie w drewnie - wprowadzeniu ostrej polichromii. Na wyraz jego rzeźb oddziałała też sztuka ludowa i prymitywna, w tym charakterystyczne cechy formalne figur i masek afrykańskich. Artysta chętnie podejmuje motywy i tematy antyczne, podając je w zgoła nieklasycznej formie. Drugim ulubionym jego wątkiem są tematy biblijne i chrześcijańskie, często poddawane interpretacji i uaktualnieniom dalekim od kanonu i doktryny.