Całe swoje życie poświęcił malarstwu. Jako dziewiętnastolatek podjął naukę w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1945 roku, artystę przyjęto na drugi rok Wydziału Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem miedzy innymi Ignacego Pieńkowskiego oraz Eugeniusza Eibischa. Na Wydziale Malarstwa Krakowskiej Akademii poznał swoją żonę Janinę. W ich twórczości można odnaleźć inspiracje koloryzmem, francuskim impresjonizmem i postimpresjonizmem. Rostworowski nieprzerwanie malował do końca życia, pozostał wierny realistycznemu przedstawianiu rzeczywistości. Malował portrety m.in. własnych dzieci, miejskie pejzaże Krakowa i wiejskie studia natury z Pogórza, okolic Kasinki, Lanckorony, Limanowej, dokąd wyjeżdżał z rodziną na wakacje.
W 2005 r. w Muzeum Archidiecezjalnym w Krakowie odbyła się wystawa prac artysty i jego żony.
Olej, płótno; 40 x 60 cm
Sygnowany l.d.: StefanRostworowski 67.
Całe swoje życie poświęcił malarstwu. Jako dziewiętnastolatek podjął naukę w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1945 roku, artystę przyjęto na drugi rok Wydziału Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był uczniem miedzy innymi Ignacego Pieńkowskiego oraz Eugeniusza Eibischa. Na Wydziale Malarstwa Krakowskiej Akademii poznał swoją żonę Janinę. W ich twórczości można odnaleźć inspiracje koloryzmem, francuskim impresjonizmem i postimpresjonizmem. Rostworowski nieprzerwanie malował do końca życia, pozostał wierny realistycznemu przedstawianiu rzeczywistości. Malował portrety m.in. własnych dzieci, miejskie pejzaże Krakowa i wiejskie studia natury z Pogórza, okolic Kasinki, Lanckorony, Limanowej, dokąd wyjeżdżał z rodziną na wakacje.
W 2005 r. w Muzeum Archidiecezjalnym w Krakowie odbyła się wystawa prac artysty i jego żony.