Katalog prezentujący 94 akwarele i 24 gwasze autorstwa Stefana Gierowskiego, które – równolegle z obrazami olejnymi – powstawały w ciągu ponad 60 lat. Wybór prac jest autorską propozycją samego Profesora Gierowskiego. Katalog towarzyszył wystawie „Przestrzeń dla Sztuki” zorganizowanej przez Agencję Artystyczną GAP, Nowohuckie Centrum Kultury oraz Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Dla odbiorców kojarzących dokonania Profesora Gierowskiego przede wszystkim z wielkoformatowymi obrazami olejnymi, szczególnie interesujące będzie prześledzenie, jak założenia swojej sztuki realizował na papierze. Artysta wielokrotnie opowiadał o swym szczególnym stosunku do akwareli – techniki malarskiej, umożliwiającej bardziej osobistą, spontaniczną wypowiedź, a także dającej wrażenie szczególnej świetlistości barw, dzięki nakładaniu transparentnej farby na białe podłoże. Prace te mają autonomiczny charakter, nie są szkicami ani przygotowaniem do malarstwa olejnego. Stanowią drugi – swoisty i bardzo ważny – nurt w twórczości Gierowskiego. Szerzej na ten temat pisze w dalszej części albumu Małgorzata Mach, historyczka i krytyk sztuki. Do specyfiki „papierowych” obrazów Stefana Gierowskiego nawiązuje również w osobistym eseju prof. Stanisław Tabisz, rektor krakowskiej ASP. W albumie znalazła się również obszerna rozmowa, jaką z Profesorem odbył w 1981 roku Zbigniew Taranienko. Choć publikowana już wcześniej, warta jest przypomnienia, ponieważ wciąż stanowi jeden z najważniejszych materiałów do poznania intelektualnych wyborów artysty, klucz do jego idei twórczych, a także nieocenioną pomoc w zrozumienia istoty malarstwa abstrakcyjnego i malarstwa w ogóle. Odwołując się do własnego doświadczenia, opowiada o poszukiwaniu absolutu i dążeniu do prawdy w sztuce jako wartości fundamentalnej w procesie tworzenia. opis ze strony: https://sklep.oees.pl/produkt/stefan-gierowski-akwarele/
stan zachowania: dobry, występują przetarcia na okładce

Żył w latach 1925-2022. Studiował Historię Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwo na krakowskiej ASP w pracowniach J. Fedkowicza i Z. Pronaszki. W latach 50. XX wieku związał się z warszawską Galerią Krzywe Koło, miał tu wystawy indywidualne w 1957 i 1959 roku. W 1955 roku wziął udział w wystawie Żył w latach w Arsenale. Od 1961 roku wykładał na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, a w 1983 Senat Akademii wybrał go na Rektora, lecz ówczesne władze nie zatwierdziły tego wyboru. W roku 1996 odszedł na emeryturę. Maluje obrazy abstrakcyjne, w których w różnych relacjach wiąże problemy materii, światła i przestrzeni. Posługuje się głównie płaszczyzną, linią, kolorem, fakturą. Kolejne okresy twórczości są dążeniem ku maksymalnej redukcji form i uniwersalnej metafory. W latach 80. artysta podjął poszukiwania form i układów kompozycyjnych, które mogłyby stać się plastycznym ekwiwalentem pojęć werbalnych - cykl Malowanie Dziesięciorga Przykazań (1986). Uważany jest za wybitnego reprezentanta awangardy malarskiej.