"Sichulski mimo to, a może właśnie dlatego, że nie uprawia karykatury wyłącznie, stał się nie tylko pierwszym karykaturzystą w Polsce (o co nie było trudno, gdyż u nas jest niemal bez konkurencyi), lecz nadto jednym z pierwszych w Europie, i to karykaturzystą do nikogo innego niepodobnym, o wybitnie swoistym stylu. Karykatury jego są też prawdziwemi dziełami sztuki, które pozostaną i nie przeminą, chociaż przeminą ci, których one chłoszczą biczem satyry lub łechcą w nos niewinnem piórkiem dowcipu" (Władysław Kozicki, Karykatury Sichulskiego [w:] Kazimierz Sichulski, Karykatury..., j.w., s. 32).
akwarela, tusz, pastel na tekturze,
90 x 62,8 cm,
sygnowana p.d. "Sich917" Reprodukowana w: Kazimierz Sichulski, Karykatury współczesne, Kraków [1918], s. 29.
"Sichulski mimo to, a może właśnie dlatego, że nie uprawia karykatury wyłącznie, stał się nie tylko pierwszym karykaturzystą w Polsce (o co nie było trudno, gdyż u nas jest niemal bez konkurencyi), lecz nadto jednym z pierwszych w Europie, i to karykaturzystą do nikogo innego niepodobnym, o wybitnie swoistym stylu. Karykatury jego są też prawdziwemi dziełami sztuki, które pozostaną i nie przeminą, chociaż przeminą ci, których one chłoszczą biczem satyry lub łechcą w nos niewinnem piórkiem dowcipu" (Władysław Kozicki, Karykatury Sichulskiego [w:] Kazimierz Sichulski, Karykatury..., j.w., s. 32).