Stanisław Czajkowski studiował w akademiach: krakowskiej, monachijskiej, a także w Académie Julian w Paryżu. Odbył wiele podróży po Europie, często także wędrował po różnych okolicach Polski, skąd przywoził wiele prac. Przyjaźnił się w najwybitniejszymi postaciami świata artystycznego, zarówno Krakowa, jak i Paryża. Był uczestnikiem słynnego wesela Rydla, wykorzystanego przez Wyspiańskiego w dramacie: "Wesele". Boy - Żeleński utożsamia go nawet z Nosem - jednym z bohaterów utworu. Artysta był przede wszystkim pejzażystą, uwieczniał wsie, miasteczka oraz sceny rodzajowe związane z życiem prowincji. Był uczniem Stanisławskiego lecz to co łączyło go z profesorem to zamiłowanie do pejzażu ojczystego, stylistycznie jego prace (zwłaszcza dojrzałe i późniejsze) odbiegały od dynamicznej konwencji malarskiej mistrza. Czajkowski wypracował indywidualny kanon. W jego pejzażach często pojawia się zachmurzone, niskowiszące niebo, typowe dla polskiego klimatu szarugi. Widoczna jest w nich pewna melancholia, zaduma. Kolorystyka ma spokojny, harmonijny charakter. Ostre promienie słoneczne ujmowane są jako wyraziste plamy dające wrażenie jarzenia się barw. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Był profesorem warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.