Do najbardziej znanych kompozycji Axentowicza należy Starość i Młodość. W dziełach tych artysta podejmował tematykę przemijania i cyklu życia, ukazując kontrasty między różnymi etapami ludzkiej egzystencji. Axentowicz przedstawiał zazwyczaj parę – starca i młodą dziewczynę, często w strojach huculskich. Z właściwą sobie wrażliwością tworzył psychologiczne portrety postaci, co dodatkowo wzmacnia ich symboliczną wymowę. Postać starca nierzadko nosi rysy samego Axentowicza, co z kolei nadaje tym dziełom wymiar osobistej refleksji autora nad tajemnicą ludzkiego istnienia.