Do obrazu dołączona jest ekspertyza p. Elżbiety Zawistowskiej z kwietnia 2021 r.
Jak wskazuje autorka ekspertyzy, obraz nie posiada własnej bibliografii, jednak przedstawia ten sam motyw pejzażowy co dwukrotnie większe dzieło – Stare zagrody – prezentowane na wystawie Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków.
Tadeusz Makowski spędził lato roku 1926 oraz wiosnę i jesień roku kolejnego w Breuilpont, wiosce w Górnej Normandii położonej około 120 km od Paryża. Powstał wówczas cykl małomiasteczkowych studiów pejzażowych malowanych w Breuilpont i okolicznych miejscowościach: Gadencourt, Chanu, Merey. Obrazy z tego okresu utrzymane są w stonowanej, ściszonej gamie barwnej z dominującymi szarościami i jasnymi ugrami.
Maluję w gamach szarych i robię wszystko, by je uczynić przejrzystymi. Łagodne światło łatwiej mi uchwycić w ten sposób. Może za wiele wszędzie ciężkiej gęstej materii.
(T. Makowski, Pamiętnik, [oprac. W. Jaworska], Warszawa 1971, s. 308, dn. 2 X 1927) Unikam silnych barw, bo wrzeszczą – wolę przytłumione piano. Duszy mej odpowiadają anemiczne, biedne dzieci, zwiędłe kwiaty lub dyskretne w kolorze, wolęłagodne światło szarych dni niż gwałtowne kontrasty słońca.
(M. Samlicki, Twórczość plastyczna Tadeusza Makowskiego, „Kurier Literacko-Naukowy“ I.K.C, 1927, nr 72) Wszystkie cytaty za: W. Jaworska, Tadeusz Makowski.
Życie i twórczość, Wrocław-Warszawa 1964, s. 180-195