Dwa prezentowane obrazy (poz. 41 i 42), chociaż związane ze sobą tematycznie, ukazujące bowiem dwoje szczególnych dzieci - małego Jezuska i Jana Chrzciciela, nie mogą być traktowane jako para tzw. pendants ze względu na różne formaty - horyzontalny i wertykalny. Obecnie osobne kompozycje tworzyły niegdyś części składowe większej całości, która musiała zawierać przynajmniej jedną jeszcze postać - Matki Boskiej, adorującej leżące u Jej stóp, śpiące Dzieciątko. Całopostaciowe ujęcie śpiącego na błękitnej tkaninie (prawdopodobnie płaszczu Madonny) małego Jezusa nawiązuje do ikonografii pasyjnej - zdjętego z krzyża ciała Chrystusa ułożonego na całunie. Klęczący mały święty Jan Chrzciciel, który jako dorosły prorok rozpoznał w Jezusie "Baranka Bożego" ofiarowanego dla zbawienia świata, adoruje i składa hołd Synowi Bożemu.
Postacie dwóch chłopców prawdopodobnie wycięte zostały z większej kompozycji z powodu jakichś nieodwracalnych zniszczeń malowidła. Obecnie obrazy są po pieczołowitej konserwacji. Ich fragmentaryczność utrudnia określenie kręgu artystycznego, w którym powstała pierwotna kompozycja. Niewątpliwie jej autorem jest siedemnastowieczny malarz włoski, być może ze środowiska neapolitańskiego.