Tytuł pracy artysta zaczerpnął ze stworzonego w 1968 roku w rewolucyjnym Paryżu hasła „Sous les pavés, la plage!” (Pod brukiem leży plaża!). Jak pisze o niej Łukasz Zaremba, „Pierwsza warstwa [znaczeń] kostki brukowej jest być może sarkastyczna. Kostka bauma (kim, do licha, był Baum?), znana też jako swojski polbruk, zostaje wyprodukowana ze sproszkowanego kararyjskiego marmuru i umieszczona na postumencie. To symbol opacznej nowoczesności lat 90. XX wieku. Obiekt najbardziej, obok bilbordu, symptomatyczny dla sposobu myślenia o przestrzeni publicznej w okresie transformacji zyskuje w pracy Witka Orskiego wymiar reprezentacyjny. Ale prześmiewczo wywyższona i upamiętniona kostka, która od dekady powoli ustępuje w Warszawie miejsca innym, rzekomo szlachetniejszym budulcom konsekwentnie betonowego krajobrazu, staje się też – to kolejna warstwa – obiektem estetycznym. (...) Warstwom historycznym kostki towarzyszy także wychylenie w przyszłość. Urwany cytat ze sloganu paryskich protestów Maja 1968 roku: >>Pod brukiem leży plaża<< każe pytać o to, jakie barykady można zbudować z polbruku, kto na nich stanie i o co będzie się toczyć walka. Czy jest to wezwanie do sojuszy wbrew klasistowskim podziałom estetycznym, czy raczej wskazanie na konieczność zmierzenia się z dziedzictwem przestrzeni i sfery publicznej lat 90.? A przede wszystkim: co leży pod polbrukiem?” (fragment tekstu katalogu „Pomnikomanii”, festiwal „Warszawa w Budowie”, 2019)
Witold Orski (ur. 1985) jest artystą wizualnym i teoretykiem fotografii. Tworzy zdjęcia, instalacje fotograficzne i prace wideo. Jego praktykę artystyczną można określić jako fotografię postkonceptualną. Absolwent Wydziału Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, doktorant w Katedrze Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, wykładowca na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów na Akademii Sztuki w Szczecinie. W latach 2010–2012 współprowadził Galerię Czułość w Warszawie. Jego prace pokazywane były m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Zachęcie - Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie czy Kunsthalle Bratislava.
kwarcyt indyjski (cięcie wodą, szlif ręczny), 20 elementów o wym. 5,7 x 22 x 12 cm
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiTytuł pracy artysta zaczerpnął ze stworzonego w 1968 roku w rewolucyjnym Paryżu hasła „Sous les pavés, la plage!” (Pod brukiem leży plaża!). Jak pisze o niej Łukasz Zaremba, „Pierwsza warstwa [znaczeń] kostki brukowej jest być może sarkastyczna. Kostka bauma (kim, do licha, był Baum?), znana też jako swojski polbruk, zostaje wyprodukowana ze sproszkowanego kararyjskiego marmuru i umieszczona na postumencie. To symbol opacznej nowoczesności lat 90. XX wieku. Obiekt najbardziej, obok bilbordu, symptomatyczny dla sposobu myślenia o przestrzeni publicznej w okresie transformacji zyskuje w pracy Witka Orskiego wymiar reprezentacyjny. Ale prześmiewczo wywyższona i upamiętniona kostka, która od dekady powoli ustępuje w Warszawie miejsca innym, rzekomo szlachetniejszym budulcom konsekwentnie betonowego krajobrazu, staje się też – to kolejna warstwa – obiektem estetycznym. (...) Warstwom historycznym kostki towarzyszy także wychylenie w przyszłość. Urwany cytat ze sloganu paryskich protestów Maja 1968 roku: >>Pod brukiem leży plaża<< każe pytać o to, jakie barykady można zbudować z polbruku, kto na nich stanie i o co będzie się toczyć walka. Czy jest to wezwanie do sojuszy wbrew klasistowskim podziałom estetycznym, czy raczej wskazanie na konieczność zmierzenia się z dziedzictwem przestrzeni i sfery publicznej lat 90.? A przede wszystkim: co leży pod polbrukiem?” (fragment tekstu katalogu „Pomnikomanii”, festiwal „Warszawa w Budowie”, 2019)
Witold Orski (ur. 1985) jest artystą wizualnym i teoretykiem fotografii. Tworzy zdjęcia, instalacje fotograficzne i prace wideo. Jego praktykę artystyczną można określić jako fotografię postkonceptualną. Absolwent Wydziału Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, doktorant w Katedrze Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, wykładowca na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów na Akademii Sztuki w Szczecinie. W latach 2010–2012 współprowadził Galerię Czułość w Warszawie. Jego prace pokazywane były m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Zachęcie - Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie czy Kunsthalle Bratislava.