Najnowsze obrazy Michała Slezkina bliskie są tematyce związanej ze współczesną kondycją globalnej cywilizacji. W figuralnych przedstawieniach, inspirowanych publicystycznymi doniesieniami ze świata, centralną pozycję często zajmują zwierzęcy bohaterowie. Ich spojrzenie na eksploatującą ludzkość jest pełne wyrzutu, jak w pracy przedstawiającej słodkowodnego delfina żyjącego w Amazonce („So what?”), czy konia w obrazie „Bonanza”. Podejmując współczesne tematy, Slezkin trawestuje jednocześnie władcze gesty uprzywilejowanych mężczyzn (sam, co tym bardziej interesujące, wpisując się siłą rzeczy w tę kategorię). Przywołujący w swoich obrazach filmowe kadrowanie, Slezkin jednocześnie z wielką admiracją cytuje nowożytne kompozycje malarskie – jego obrazy obudzić mogą skojarzenia z tak klasycznymi twórcami, jak Jacques Louis David, czy Eugéne Delacroix.
Michał Slezkin (1960) ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki, obronił dyplom w pracowni plakatu profesora Macieja Urbańca. Początkowo rozwijał własny styl malarski tworząc serię “Rytmy” łączącej abstrakcyjne, powracające formy z techniką zbliżoną do action-painting. W późniejszej twórczości odbija się zainteresowanie Slezkina pop-kulturą i filmem (cykl „Pop & covers”), jak i szeroko rozumiana historią cywilizacji Zachodniej jako esencjalnie przesiąkniętej mrocznymi aspektami ludzkiej natury. Slezkin jest też bacznym obserwatorem przemian społecznych i politycznych, czemu daje wyraz przede wszystkie w serii rysunków „Notes by the way” będących rodzajem wizualnego dziennika. Publicystyczny zapał odnaleźć można również w kontynuowanym przez artystę projekcie interaktywnego, performatywnego archiwum jego ojca Bohdana, które przybrało kształt rozpisanej na dekady gry nazwanej „Państwo”.
Najnowsze obrazy Michała Slezkina bliskie są tematyce związanej ze współczesną kondycją globalnej cywilizacji. W figuralnych przedstawieniach, inspirowanych publicystycznymi doniesieniami ze świata, centralną pozycję często zajmują zwierzęcy bohaterowie. Ich spojrzenie na eksploatującą ludzkość jest pełne wyrzutu, jak w pracy przedstawiającej słodkowodnego delfina żyjącego w Amazonce („So what?”), czy konia w obrazie „Bonanza”. Podejmując współczesne tematy, Slezkin trawestuje jednocześnie władcze gesty uprzywilejowanych mężczyzn (sam, co tym bardziej interesujące, wpisując się siłą rzeczy w tę kategorię). Przywołujący w swoich obrazach filmowe kadrowanie, Slezkin jednocześnie z wielką admiracją cytuje nowożytne kompozycje malarskie – jego obrazy obudzić mogą skojarzenia z tak klasycznymi twórcami, jak Jacques Louis David, czy Eugéne Delacroix.
Michał Slezkin (1960) ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki, obronił dyplom w pracowni plakatu profesora Macieja Urbańca. Początkowo rozwijał własny styl malarski tworząc serię “Rytmy” łączącej abstrakcyjne, powracające formy z techniką zbliżoną do action-painting. W późniejszej twórczości odbija się zainteresowanie Slezkina pop-kulturą i filmem (cykl „Pop & covers”), jak i szeroko rozumiana historią cywilizacji Zachodniej jako esencjalnie przesiąkniętej mrocznymi aspektami ludzkiej natury. Slezkin jest też bacznym obserwatorem przemian społecznych i politycznych, czemu daje wyraz przede wszystkie w serii rysunków „Notes by the way” będących rodzajem wizualnego dziennika. Publicystyczny zapał odnaleźć można również w kontynuowanym przez artystę projekcie interaktywnego, performatywnego archiwum jego ojca Bohdana, które przybrało kształt rozpisanej na dekady gry nazwanej „Państwo”.