Julius von Klever (1850-1924) był pejzażystą i malarzem akademickim. Urodził się w 1850 r. w Derpt, w Imperium Rosyjskim (obecnie Tartu w Estonii). Pochodził z rodziny Niemców bałtyckich. Jego ojciec był doktorem chemii i wykładowcą w Instytucie Weterynarii w Derpt. Julius von Klever interesował się rysunkiem już od dzieciństwa, co skłoniło go do zapisania się w 1867 roku do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Początkowo studiował architekturę, ale szybko zwrócił się ku malarstwu, kształcąc się pod okiem Sokratesa Worobiowa, a następnie Michaiła Klodta. W 1871 roku jego dzieło „Opuszczony cmentarz zimą” zwróciło uwagę Towarzystwa Artystów i zostało nabyte przez jednego z członków rodziny carskiej. W następnym roku „Zachód słońca” zakupiła wielka księżna Maria Nikołajewna. W 1874 roku odbyła się jego pierwsza indywidualna wystawa, a w 1876 roku - kolejna. W tym samym roku jego obraz „Las brzozowy” został nabyty przez cara Aleksandra II, co przyniosło mu tytuł Wybitnego Malarza Pierwszej Klasy. W 1878 roku został wybrany członkiem Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych za dzieło „Stary park”. W 1915 roku zorganizował wystawę w Moskwie. Po Rewolucji Październikowej otrzymał wsparcie finansowe od Towarzystwa Artystów Arkhipa Kuindzhiego i kontynuował nauczanie w Akademii Sztuk Pięknych i Akademii Sztuki i Przemysłu Stieglitza. Kierował katedrą malarstwa monumentalnego aż do swojej śmierci, która nastąpiła 24 grudnia 1924 roku. Został pochowany na Cmentarzu Prawosławnym w Petersburgu. Krajobrazy Klevera ukazują piękno rosyjskich krajobrazów i są doskonałe pod względem technicznym. Do jego najsłynniejszych dzieł zaliczają się: „Zima” (1876), „Dziewiczy las” (1880), „Wieś na wyspie Nargen” (1881), „Opuszczony młyn” (1890) i „Opuszczony cmentarz” (1890). Jego obrazy znajdują się w zbiorach prestiżowych instytucji, takich jak Muzeum Rosyjskie w Petersburgu i Galeria Tretiakowska w Moskwie.