!UWAGA! Ten projekt nie nawołuje do działań samobójczych ani zadawania sobie krzywdy. Praca ta stanowi badanie tematu śmierci jako metafory, prezentując zbiorowy obraz uczuć i emocji artystki z ostatniego roku.
Projekt: 10 Śmierci
Rok temu moja terapeutka zapytała mnie, jak mogę scharakteryzować ten rok jednym słowem. Pierwsze i najbardziej trafne słowo, które przyszło mi na myśl, to "śmierć".
Ten projekt był tworzony przeze mnie przez cały rok i składa się z dwóch części.
Pierwsza część obejmuje formy szubienicy (10 sztuk). Każdej pracy towarzyszy krótkim tekst. Każda szubienica symbolizuje konkretny, wewnętrzny stan emocjonalny, który przeżyłam w ciągu ostatniego roku.

Druga część to "Dziennik łez". Przez cały rok robiłam zdjęcia siebie płaczącej przy użyciu aparatu Polaroid, podpisując datę każdego z tych momentów. Te dwa projekty są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ myśli, wydarzenia i emocje, które wywołały u mnie łzy, są blisko związane z wewnętrznymi zmianami i tymi "śmierciami".

10 śmierci - to 10 obiektów z tkaniny, w formie szubienicy, z której każda posiada własną charakterystykę, nazwę i krótki opis.

Tasha Katsuba (1995, Mińsk, Białoruś)
Jestem artystką i projektantką mody.
Od 2015 roku aktywnie uczestniczę w wystawach w Białorusi i za granicą. W 2020 roku odbyła się pierwsza indywidualna wystawa “HOME” w Pałacu Sztuk Pięknych w Mińsku.
W 2021 roku uruchomiłam swoją markę odzieżową KATSUBA.
W czerwcu 2021 roku opuściłam Białoruś i wyjechałam na Ukrainę. W maju 2022 roku przeniosłam się z Ukrainy do Polski ze względu na wojnę. Od maja 2022 roku mieszkam i pracuję w Gdańsku.

WYSTAWY INDYWIDUALNE
2023- "Kandydat do wiary" / Biuro wystaw / Warszawa, PL 2023 - "Próba pozbycia się wstydu" / Kolonia Artystów / Gdańsk, PL
2023 - "209 dni szarości" / Galeria Promocyina / Warszawa, PL
2020 - "HOME" / Pałac sztuki / Mińsk, BY

...-”Główną cechą mojej twórczości jest jej autobiograficzność. Jeśli weźmiemy pod uwagę powstałe prace, to wyraźnie prześledzimy związek pomiędzy wybranym medium a osobistym etapem życiowym.
Od ekspresyjnego malarstwa ze scenami z biografii po drobne grafiki filozoficzne wykonane na emigracji. Okresy refleksji, pewności siebie, depresji, dążenia do ambicji, wzniesienia od relacji miłosnych, dezorientacji emigracyjnej - wszystko to można odtworzyć stawiając obok siebie obrazy, rysunki, rzeźby czy tekstylia.
W swoich pracach nie ukrywam uczuć pod koncepcją, prowadzę pamiętnikowy styl narracji oraz sama ze sobą lub z widzem badam świat relacji międzyludzkich. Do 2020 roku centrum mojej praktyki twórczej było moje własne trójjedyne Ja i jego relacje z najbliższym kręgiem mojej rodziny, szczególnie z rodzicami i rodzinnym domem. Efektem tego była indywidualna wystawa „Dom”, przy której, być może przewidując przyszłe zmiany, doszłam do wniosku że Dom przestał być fizycznym miejscem tylko pozostał się we mnie i w mojej walizce do przeprowadzki. Oprócz stopniowego otwierania personalnego a transformacji w przeżyciu tych samych tematów, spajającym elementem mojej twórczości jest wykorzystanie różnorodnych materiałów i dążenie do zacierania granic między formami wyrazu artystycznego. Więc, w 2018 - żywica epoksydowa i tekstylia stają się dominującym elementem w malarstwie a już w 2021 praca z tekstyliami i kostiumami stają się punktem priorytetowym.”