Józefina Kirchner była artystką związaną ze środowiskiem lwowskim. Swoje prace wystawiała w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie w latach 1921, 1923, 1925, 1927, 1929-30, a także w Krakowie w 1929 roku. W 1933 roku we Lwowie zorganizowano pośmiertną wystawę malarki, na której udało się zgromadzić 166 prac tej artystki. Malowała portrety, krajobrazy nadmorskie z okolic Helu i Pucka, widoki z Bałkanów, Morza Czarnego, Dalmacji i Włoch, a także martwe natury i kwiaty. Na przekór panującemu w latach dwudziestych klasycyzmowi, artystka stworzyła kompozycję w duchu secesji posługując się jej stylistyką w budowie formy. Inspiracją dla artystki był bukiet dojrzałych słoneczników. Namalowane w ciekawym ujęciu, lekko z góry, ogromne, żółte kwiaty zbudowane są z płynnych, niespokojnych plam obwiedzionych konturem. Dyskretne szare tło w połączeniu z brązową płaszczyzną stołu, wzmacnia barwę kwiatów.
olej, tektura; 52 x 66,5 cm ;
sygnowany i datowany po prawej stronie u dołu: 1926 | J. Kirchner
Józefina Kirchner była artystką związaną ze środowiskiem lwowskim. Swoje prace wystawiała w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie w latach 1921, 1923, 1925, 1927, 1929-30, a także w Krakowie w 1929 roku. W 1933 roku we Lwowie zorganizowano pośmiertną wystawę malarki, na której udało się zgromadzić 166 prac tej artystki. Malowała portrety, krajobrazy nadmorskie z okolic Helu i Pucka, widoki z Bałkanów, Morza Czarnego, Dalmacji i Włoch, a także martwe natury i kwiaty. Na przekór panującemu w latach dwudziestych klasycyzmowi, artystka stworzyła kompozycję w duchu secesji posługując się jej stylistyką w budowie formy. Inspiracją dla artystki był bukiet dojrzałych słoneczników. Namalowane w ciekawym ujęciu, lekko z góry, ogromne, żółte kwiaty zbudowane są z płynnych, niespokojnych plam obwiedzionych konturem. Dyskretne szare tło w połączeniu z brązową płaszczyzną stołu, wzmacnia barwę kwiatów.