W połowie l. 1940 artysta związał się z kręgiem twórców skupionych w Grupie Krakowskiej. W 1947 r. osiedlił się w Poznaniu, gdzie przyczynił się do powstania awangardowej grupy 4F+R (farba, fantastyka, faktura + realizm). Włączywszy się w nurt informelu stosował technikę drippingu wykorzystującą przypadkowy bieg rozlewającej się farby. Pod koniec l. 1950. zamieszkał w Warszawie. Jego twórczość wpisała się wówczas w nurt abstrakcji aluzyjnej. Malując powikłane, splecione ze sobą i wzajemnie przenikające się kształty nawiązujące do form natury, opracował technikę zbliżoną do surrealistycznej dekalkomanii. Prezentowany obraz jest reprezentatywny dla dojrzałej sztuki artysty. Przypuszczać można, że powstał pod wpływem malarstwa Pollocka. Świadczy o tym jego odśrodkowa dynamika oparta na spontanicznie rzuconych kleksach, samoistnie rozlanych smugach i splątanych plamach kolorów.