Skrzypek to obraz, który artysta stworzył z myślą o wystawie stowarzyszenia Blok, która była prezentowana w roku 1939 w Londynie oraz Sztokholmie. Dzieło jednak przypadło do gustu żonie artysty, która zdecydowała, że obraz pozostanie w zbiorach rodzinnych. Na wystawę wysłano trzy inne prace. Z powodu wybuchu wojny nie powróciły już do kraju.
Wojciech Sawilski urodził się w Warszawie. Naukę rozpoczął w wieku 16 lat w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. W latach 1926-1930 studiował na warszawskiej ASP - malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego oraz grafikę u Władysława Skoczylasa. Zaraz po ukończeniu studiów zaczął brać czynny udział w życiu artystycznym: swoje prace prezentował m.in. w Zachęcie na wystawie Jesiennej w 1931 roku oraz na wystawie malarstwa w roku 1933. Za prace graficzne był rokrocznie nagradzany na konkursach polskiego plakatu: zajął III miejsce w 1935 roku, miejsca I i II w 1936 roku, miejsca II i III w 1937 roku oraz miejsce II w 1938 roku.
W latach 1936-1939 był członkiem stowarzyszeń założonych przez uczniów Tadeusza Pruszkowskiego: Loży Malarskiej i Bloku Zawodowych Artystów Plastyków. W tym czasie był zatrudniony na stanowisku grafika projektanta w Muzeum Przemysłu i Techniki w Warszawie, a także współpracował z czasopismem "Płomyczek".
Podczas okupacji służył w AK. Przygotowywał druki do podrabianych dokumentów oraz był łącznikiem. Jednocześnie nauczał rysunku na tajnych kursach.
Po zakończeniu wojny, przyjąwszy propozycję Stanisława Lorentza, artysta objął posadę kustosza muzeum w Białogardzie. Zajmował się tworzeniem muzeum: organizacją infrastruktury oraz gromadzeniem zbiorów. Równocześnie aktywnie działał na polu kulturalno-oświatowym, później także pracował jako nauczyciel rysunku w liceum. Za swoją twórczość oraz działalność społeczną artysta był wielokrotnie nagradzany, m.in. w 1995 roku, jako pierwszy mieszkaniec Białogardu, został odznaczony medalem "Za zasługi dla miasta Białogardu".
Jego artystyczną osobowość w następujący sposób opisywano: "Wychowaniec Akademii Warszawskiej, ulubieniec prof. T. Pruszkowskiego, przejęty jego fanatyzmem do starej szkoły i wprowadzony przez mistrza we wszystkie arkana form, faktur i w ogóle tak zwanej kuchni malarskiej. Rozmach i zamiłowanie w tym kierunku znalazły swój ostateczny wyraz w skrupulatnych studiach i fachowym opanowaniu sztuki konserwacji starych obrazów". Wojciech Sawilski tworzył niemal nieprzerwanie przez 65 lat. Pozostawił bogaty dorobek twórczy - obrazy olejne, akwarele, pastele oraz rysunki: ołówkiem, węglem, piórkiem. Uprawiał linoryt, drzeworyt, monotypię. Jego prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Okręgowego w Koszalinie, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Galerii Sztuki Współczesnej w Kołobrzegu, Muzeum w Nuebrandenburgu, Muzeum w Berlinie.
Niemniej obrazy Sawilskiego, jakie znajdują się obecnie w zbiorach muzealnych oraz prywatnych pochodzą z okresu powojennego. Niemal cały dorobek twórczy z okresu międzywojnia został utracony podczas Powstania Warszawskiego. Oferowane dzieło jest jedną z kilku zaledwie prac, które zdołano ocalić. Wszystkie pozostałe dzieła znajdują się w zbiorach rodzinnych. Skrzypka, który powstał z myślą o międzynarodowej wystawie, należy zatem uznać za jedyną sztandarową pracę Wojciecha Sawilskiego, jaka zachowała się do dzisiejszego dnia.
olej/płótno dublowane, 142 x 73 cm
proweniencja: zbiory rodzinne
Skrzypek to obraz, który artysta stworzył z myślą o wystawie stowarzyszenia Blok, która była prezentowana w roku 1939 w Londynie oraz Sztokholmie. Dzieło jednak przypadło do gustu żonie artysty, która zdecydowała, że obraz pozostanie w zbiorach rodzinnych. Na wystawę wysłano trzy inne prace. Z powodu wybuchu wojny nie powróciły już do kraju.
Wojciech Sawilski urodził się w Warszawie. Naukę rozpoczął w wieku 16 lat w Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. W latach 1926-1930 studiował na warszawskiej ASP - malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego oraz grafikę u Władysława Skoczylasa. Zaraz po ukończeniu studiów zaczął brać czynny udział w życiu artystycznym: swoje prace prezentował m.in. w Zachęcie na wystawie Jesiennej w 1931 roku oraz na wystawie malarstwa w roku 1933. Za prace graficzne był rokrocznie nagradzany na konkursach polskiego plakatu: zajął III miejsce w 1935 roku, miejsca I i II w 1936 roku, miejsca II i III w 1937 roku oraz miejsce II w 1938 roku.
W latach 1936-1939 był członkiem stowarzyszeń założonych przez uczniów Tadeusza Pruszkowskiego: Loży Malarskiej i Bloku Zawodowych Artystów Plastyków. W tym czasie był zatrudniony na stanowisku grafika projektanta w Muzeum Przemysłu i Techniki w Warszawie, a także współpracował z czasopismem "Płomyczek".
Podczas okupacji służył w AK. Przygotowywał druki do podrabianych dokumentów oraz był łącznikiem. Jednocześnie nauczał rysunku na tajnych kursach.
Po zakończeniu wojny, przyjąwszy propozycję Stanisława Lorentza, artysta objął posadę kustosza muzeum w Białogardzie. Zajmował się tworzeniem muzeum: organizacją infrastruktury oraz gromadzeniem zbiorów. Równocześnie aktywnie działał na polu kulturalno-oświatowym, później także pracował jako nauczyciel rysunku w liceum. Za swoją twórczość oraz działalność społeczną artysta był wielokrotnie nagradzany, m.in. w 1995 roku, jako pierwszy mieszkaniec Białogardu, został odznaczony medalem "Za zasługi dla miasta Białogardu".
Jego artystyczną osobowość w następujący sposób opisywano: "Wychowaniec Akademii Warszawskiej, ulubieniec prof. T. Pruszkowskiego, przejęty jego fanatyzmem do starej szkoły i wprowadzony przez mistrza we wszystkie arkana form, faktur i w ogóle tak zwanej kuchni malarskiej. Rozmach i zamiłowanie w tym kierunku znalazły swój ostateczny wyraz w skrupulatnych studiach i fachowym opanowaniu sztuki konserwacji starych obrazów". Wojciech Sawilski tworzył niemal nieprzerwanie przez 65 lat. Pozostawił bogaty dorobek twórczy - obrazy olejne, akwarele, pastele oraz rysunki: ołówkiem, węglem, piórkiem. Uprawiał linoryt, drzeworyt, monotypię. Jego prace znajdują się w zbiorach: Muzeum Okręgowego w Koszalinie, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Galerii Sztuki Współczesnej w Kołobrzegu, Muzeum w Nuebrandenburgu, Muzeum w Berlinie.
Niemniej obrazy Sawilskiego, jakie znajdują się obecnie w zbiorach muzealnych oraz prywatnych pochodzą z okresu powojennego. Niemal cały dorobek twórczy z okresu międzywojnia został utracony podczas Powstania Warszawskiego. Oferowane dzieło jest jedną z kilku zaledwie prac, które zdołano ocalić. Wszystkie pozostałe dzieła znajdują się w zbiorach rodzinnych. Skrzypka, który powstał z myślą o międzynarodowej wystawie, należy zatem uznać za jedyną sztandarową pracę Wojciecha Sawilskiego, jaka zachowała się do dzisiejszego dnia.