Obraz z cyklu Samogóry jest doskonałym przykładem głębokiego zakorzenienia sztuki Jerzego Dudy-Gracza w tradycji malarstwa polskiego. Karykaturalnie zdeformowane postacie ludzkie ukazane na tle swojskiego, lirycznie ujętego pejzażu przywołują na myśl malarstwo Witolda Wojtkiewicza. Uwagę zwraca warsztatowa perfekcja, podpatrzone u dawnych mistrzów triki techniczne, subtelne laserunki. Artysta zamienia szarą, brzydką i zdegenerowaną przez komunizm rzeczywistość polskich miasteczek i wsi w rzeczywistość magiczną, przez którą przemykają czytelne symbole sztuki młodopolskiej. Karykaturalność ujęcia nie zabarwiona jest u Dudy-Gracza niechęcią. kontrast pomiędzy szpetotą ludzkich ciał i dusz a czystym pięknem natury podnosi kompozycję malarza do rangi współczesnych moralitetów. Artysta studiował na Wydziale Grafiki w Katowicach (filia krakowskiej ASP), dyplom uzyskał w 1989 r. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach i w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Stała ekspozycja jego prac znajduje się w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu.