Przedstawiciel wileńskiego neoklasycyzmu. W latach 1927-1934 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie u F. Ruszczyca i L. Ślendzińskiego. Następnie wrócił do Kalisza. Uczestniczył w kilkunastu wystawach zbiorowych, m.in. w Wilnie, miał kilka wystaw indywidualnych.
"Wnikliwy obserwator, artysta o szczególnej umiejętności patrzenia, obdarza swoje obrazy raz wyciszonym kolorytem, to znowu barwami intensywnymi, zdecydowanymi ale nigdy ostrymi, agresywnymi. Znakomicie operuje światłem i tym co nazywamy doskonałym warsztatem malarskim. W bogatym dorobku artysty [...] dominują portrety, przede wszystkim kobiet, będące swoistym studium psychologicznym" (Judyta Dymkowska-Francuz).
olej na tekturze, 50 x 71 cm,
sygnowany i datowany p.d. "M. Dobriak. 49".
Na odwrocie kartka wystawowa.
Wystawiany: Wystawa obrazów Michała Dobriaka, Muzeum w Kaliszu, II-III 1953.
Przedstawiciel wileńskiego neoklasycyzmu. W latach 1927-1934 studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie u F. Ruszczyca i L. Ślendzińskiego. Następnie wrócił do Kalisza. Uczestniczył w kilkunastu wystawach zbiorowych, m.in. w Wilnie, miał kilka wystaw indywidualnych.
"Wnikliwy obserwator, artysta o szczególnej umiejętności patrzenia, obdarza swoje obrazy raz wyciszonym kolorytem, to znowu barwami intensywnymi, zdecydowanymi ale nigdy ostrymi, agresywnymi. Znakomicie operuje światłem i tym co nazywamy doskonałym warsztatem malarskim. W bogatym dorobku artysty [...] dominują portrety, przede wszystkim kobiet, będące swoistym studium psychologicznym" (Judyta Dymkowska-Francuz).