Jeden z najwybitniejszych polskich postimpresjonistów silnie związany ze szkołą Pont Aven; do Paryża wyjechał w 1888 by wejść w krąg artystyczno-literackiej elity. Podjął naukę malarstwa w Académie Julian i przez prawie dwa lata uczęszczał do Académie Colarossi. Prawdopodobnie już w 1888 poznał P. Gauguina, a w l. 1890-96 malował w Pont Aven w Bretanii będąc członkiem artystycznej kolonii skupionej wokół twórcy estetyki kluazonizmu i syntetyzmu. W 1896 Ślewiński osiedlił się w pobliskim Le Pouldu. Prezentowany obraz należy do piękniejszych pejzaży morskich, jakie malarz stworzył w porcie rybackim Doëlan w Bretanii. Stylistyka dzieła odzwierciedla artystyczne pokrewieństwo Gauguina i Ślewińskiego, oddaje istotne cechy dekoratywnego obrazowania akcentującego płaszczyznę płótna i syntetyczną plamę barwną. Ślewiński wytrwale malował fragment wybrzeża wraz ze skałami, morzem, rybackimi łodziami i zmiennym teatrem nieba.
Oferowany pejzaż malowany cienkimi warstwami farby zachwyca delikatną harmonią tonów masy perłowej i gorętszymi plamami brązów, ugrów i żółcieni w partii skał. Jak zwykle w tego rodzaju kompozycjach artyście bardziej niż o odtworzenie konkretnego fragmentu krajobrazu chodziło o symbolizowanie natury; uchwycenie jej cichego, ponadczasowego trwania. Obraz posiada ekspertyzę prof. Władysławy Jaworskiej. Zreprodukowany został w publikacji B. Kokoskiej "Polska Dzieje Sztuki" (Kluszczyński, Kraków 2002, str. 98).