Pochodzenie:
kolekcja Galerie de l'Hôtel-de-Ville, Genewa;
Galerie Voutat-campagne à Vandoeuvres, Genewa;
kolekcja prywatna, Szwajcaria;
zakup bezpośrednio od artysty
Władysław Jackiewicz (1924-2016) Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w Wilnie. Studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku). Uzyskał dyplom w pracowni Artura Nachta-Samborskiego w 1952 roku. W latach 1951–1984 był pracownikiem na macierzystej uczelni. Od roku 1965 do 1968 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, w latach 1969-1981 był rektorem gdańskiej PWSSP.
Swoje wczesne zainteresowanie koloryzmem Jackiewicz zawdzięcza znajomości z Piotrem Potworowskim i Arturem Nachtem Samborskim. Debiutował na wystawie „Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 roku. Utożsamiany był z tzw. szkołą sopocką. Malował wówczas krajobrazy, pejzaże ze sztafażem figuralnym, sporadycznie kompozycje tematyczne. Poprzez kubizujące figury i liryczne, oszczędne pejzaże, twórczość Jackiewicza ewoluowała w stronę aluzyjnej abstrakcji i malarstwa materii. W połowie lat 60. powstała seria obrazów budowanych z geometrycznych barwnych płaszczyzn. Płaszczyzny te przybierały z czasem kształty bardziej obłe i organiczne, składające się na sylwetkę kobiecego ciała. Widzimy jasne plamy barwne przypominające korpusy o wyraźnie zarysowanej talii i wydatnych biodrach. Barwiony grunt, farba kładziona laserunkowo i widoczne ślady rysunku pozwalały artyście osiągać subtelne efekty kolorystyczne i formalne. Malarstwo Jackiewicza pozostawało nieustannie na granicy abstrakcji i figuracji. Artysta unikał dosłowności i taniego erotyzmu, pozostawiając tym samym widzowi szerokie pole do interpretacji. Jego prace znajdują się w wielu prestiżowych zbiorach muzealnych m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Gdańsku, także Muzeum Narodowego w Pradze, Muzeum w Skopje oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą w Niemczech, Szwecji, Szwajcarii, Włoszech, Kanadzie, USA, Danii.
Nie posługuję się modelem. Jest on nieprzydatny do mojej opowieści o nagości - o nagości ciała - ciała kobiety. Dziś nagość nie jest zakrywana. Jej widoku dostarczają tzw. środki masowego przekazu w nadmiarze. Pamięć widzianych dzieł malarskich, których mistrzostwo przedstawień nagich postaci osiągnęło najwyższy poziom, pamięć oglądanej natury i moje wyobrażenia prowadzą mnie przez wszystkie etapy poszukiwań właściwego wyrazu mojej wypowiedzi malarskiej. Wyobrażanie rzeczy albo wydarzeń zawsze bywa ciekawsze, piękniejsze od rzeczywistości - Władysław Jackiewicz.
olej, płótno, 150 x 100 cm
sygnowany, datowany i opisany na blejtramie: W. JACKIEWICZ/SITUAZIONI VI/87 SIT/VI/87; niekompletna nalepka wywozowa
Pochodzenie:
kolekcja Galerie de l'Hôtel-de-Ville, Genewa;
Galerie Voutat-campagne à Vandoeuvres, Genewa;
kolekcja prywatna, Szwajcaria;
zakup bezpośrednio od artysty
Władysław Jackiewicz (1924-2016) Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w Wilnie. Studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku). Uzyskał dyplom w pracowni Artura Nachta-Samborskiego w 1952 roku. W latach 1951–1984 był pracownikiem na macierzystej uczelni. Od roku 1965 do 1968 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, w latach 1969-1981 był rektorem gdańskiej PWSSP.
Swoje wczesne zainteresowanie koloryzmem Jackiewicz zawdzięcza znajomości z Piotrem Potworowskim i Arturem Nachtem Samborskim. Debiutował na wystawie „Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 roku. Utożsamiany był z tzw. szkołą sopocką. Malował wówczas krajobrazy, pejzaże ze sztafażem figuralnym, sporadycznie kompozycje tematyczne. Poprzez kubizujące figury i liryczne, oszczędne pejzaże, twórczość Jackiewicza ewoluowała w stronę aluzyjnej abstrakcji i malarstwa materii. W połowie lat 60. powstała seria obrazów budowanych z geometrycznych barwnych płaszczyzn. Płaszczyzny te przybierały z czasem kształty bardziej obłe i organiczne, składające się na sylwetkę kobiecego ciała. Widzimy jasne plamy barwne przypominające korpusy o wyraźnie zarysowanej talii i wydatnych biodrach. Barwiony grunt, farba kładziona laserunkowo i widoczne ślady rysunku pozwalały artyście osiągać subtelne efekty kolorystyczne i formalne. Malarstwo Jackiewicza pozostawało nieustannie na granicy abstrakcji i figuracji. Artysta unikał dosłowności i taniego erotyzmu, pozostawiając tym samym widzowi szerokie pole do interpretacji. Jego prace znajdują się w wielu prestiżowych zbiorach muzealnych m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Gdańsku, także Muzeum Narodowego w Pradze, Muzeum w Skopje oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą w Niemczech, Szwecji, Szwajcarii, Włoszech, Kanadzie, USA, Danii.
Nie posługuję się modelem. Jest on nieprzydatny do mojej opowieści o nagości - o nagości ciała - ciała kobiety. Dziś nagość nie jest zakrywana. Jej widoku dostarczają tzw. środki masowego przekazu w nadmiarze. Pamięć widzianych dzieł malarskich, których mistrzostwo przedstawień nagich postaci osiągnęło najwyższy poziom, pamięć oglądanej natury i moje wyobrażenia prowadzą mnie przez wszystkie etapy poszukiwań właściwego wyrazu mojej wypowiedzi malarskiej. Wyobrażanie rzeczy albo wydarzeń zawsze bywa ciekawsze, piękniejsze od rzeczywistości - Władysław Jackiewicz.