Rzeźbiarz i snycerz, kształcił się w szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (1892-1896), naukę rzeźby kontynuował w Krakowie u A. Dauna i K. Laszczki, malarstwa uczył się u J. Malczewskiego. W 1902 objął kierownictwo artystyczne działu majoliki fabryki fajansów "J. Niedzwiecki i S-ka" na krakowskich Dębnikach. W 1907 wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie definitywnie porzucił ceramikę, by poświęcić się rzeźbie monumentalnej i snycerce. Brał udział w walkach frontowych podczas I wojny światowej, w 1917 zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował w tamtejszej SSP, a następnie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych. Był członkiem Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana", Warsztatów Krakowskich, "Ładu", Instytutu Propagandy Sztuki.
przycisk do papieru, terakota, glazura kremowo-różowa, wym.: 8,5 x 17 x 12 cm, znak wyciskany: J. Niedzwiecki i Ska / Dębniki. Stan zachowania: b. drobne ubytki glazury w dolnej partii rzeźby.
Lit.: Bolesława Kołodziejowa, "Fabryka fajansów `J. Niedzwiecki i Ska` w Dębnikach pod Krakowem (1900-1910)", Rocznik Muzeum Mazowieckiego w Płocku, zeszyt 4, 1973, s. 24, il. 10.
"Ceramika i szkło polskie XX wieku", katalog zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Wrocław, 2004, s. 160, il. 1776.
Rzeźbiarz i snycerz, kształcił się w szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (1892-1896), naukę rzeźby kontynuował w Krakowie u A. Dauna i K. Laszczki, malarstwa uczył się u J. Malczewskiego. W 1902 objął kierownictwo artystyczne działu majoliki fabryki fajansów "J. Niedzwiecki i S-ka" na krakowskich Dębnikach. W 1907 wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie definitywnie porzucił ceramikę, by poświęcić się rzeźbie monumentalnej i snycerce. Brał udział w walkach frontowych podczas I wojny światowej, w 1917 zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował w tamtejszej SSP, a następnie w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych. Był członkiem Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana", Warsztatów Krakowskich, "Ładu", Instytutu Propagandy Sztuki.