Wystawiany:
- Kraków 1924, TPSP "Wystawa Józefa Pankiewicza, Kislinga, Haydena, Hrynkowskiego, Rubczaka, Zawadowskiego oraz rze¼b prof. Dunikowskiego". W katalogu nr 40, s. 10 (jako własność S. Oderfelda). - Poznań, listopad 1933, TPSP "Wystawa Józefa Pankiewicza w Paryżu". W kat. nr 33. - Bydgoszcz, styczeń-luty 1934, Muzeum Miejskie, "Katalog wystawy zbiorowej dzieł profesora Józefa Pankiewicza(Paryż)", nr 6 (jako własność S. Oderfelda). - Łód¼, kwiecień-maj 1934, "Katalog XXIII Wystawy Instytutu Propagandy Sztuki. Prof. I. Pankiewicz. Paryż. A. Cukierkówna. Warszawa. M. Obrębska. Warszawa". W katalogu nr 6 (jako własność S. Oderfelda). - Warszawa 2006, Muzeum Narodowe, Józef Pankiewicz. Życie i dzieło. Artyście w 140 rocznicę urodzin. W katalogu nr 277.
Reprodukowany i omawiany:
- Józef Pankiewicz. Malarstwo polskie. Słowo wstępne Wacława Husarskiego. Warszawa-Kraków 1927. Wydawnictwo J. Mortkowicza. Reprodukcja barwna (zatytułowana "Szczęśliwe życie"). - W. Dalbor Wystawa obrazów Pankiewicza w "Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych". Dziennik Poznański 1933, nr 273, 16 XI- Jadwiga Dmochowska, W kręgu Pankiewicza. Wspomnienia i listy 1906-1940. Kraków 1963, s. 96, reprodukcja barwna. - Józef Pankiewicz. Wielka kolekcja sławnych malarzy. Malarstwo polskie t. 54. Poznań 2008, reprodukcja barwna. Pod wpływem Renoira artysta ponownie podjął motyw sielanki. Nagie postacie o rodowodach antycznych, w trakcie odpoczynku, miłosnych igraszek lub muzykowania, zostały ukazane na tle idyllicznego, śródziemnomorskiego pejzażu. Z pogodnym nastrojem sceny znakomicie współgra kolorystyka zdominowana przez złamane zielenie, błękity i tony liliowe, o zaledwie kilku mocniejszych akcentach barwnych. Klasycyzująca tematyka sceny wpisuje się w nurt powrotu do wielkich tematów i tradycji obrazowych, jaki zaznaczył się w latach dwudziestych XX stulecia, nawet u tak awangardowych twórców, jak Picasso i André Derain.