Obraz reprodukowany: "Wędrowiec", R. 1906, nr 1, s. 253.
Malarz, syn Stanisława Moniuszki. Naukę rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i A. Kamińskiego. Od 1878 roku studiował w Petersburgu. Wystawiał głównie w Warszawie: w TZSP (1879, 1884, 1887), w Salonie Artystycznym w Warszawie, w Salonie Artystycznym Zygmunta Bartkiewicza w Łodzi, w Salonie Artystycznym w Kijowie. Z upodobaniem malował sceny rodzajowe umiejscowione w różnych epokach historycznych, wykorzystując niekiedy autentyczne wydarzenia i postaci. Najbliższe mu były czasy stanisławowskie, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Przedstawiał je na płótnie wielokrotnie, nierzadko w formach lekkich, pogodnych tańców, często z udziałem kawalerzystów i ułanów. Większość jego obrazów rodzajowych powstała, jak się zdaje, w latach 90-tych i po 1900 roku. Były to tańce polskie: Krakowiak, Mazur, Oberek, Polonez. Był malarzem utalentowanym, o dużych możliwościach twórczych. Jego debiut w 1879 roku zjednał mu przychylność krytyki i publiczności. Jego malarstwo charakteryzuje się dobrą kompozycją, wyczuciem linii i koloru, bogactwem tematów, umiejętnością trafnego oddania epok, kostiumów, rekwizytów.
Olej, płótno;
60 x 90 cm
Sygnowany czerwonym i czarnym olejem śr.d.: J. C. Moniuszko
Obraz reprodukowany: "Wędrowiec", R. 1906, nr 1, s. 253.
Malarz, syn Stanisława Moniuszki. Naukę rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona i A. Kamińskiego. Od 1878 roku studiował w Petersburgu. Wystawiał głównie w Warszawie: w TZSP (1879, 1884, 1887), w Salonie Artystycznym w Warszawie, w Salonie Artystycznym Zygmunta Bartkiewicza w Łodzi, w Salonie Artystycznym w Kijowie. Z upodobaniem malował sceny rodzajowe umiejscowione w różnych epokach historycznych, wykorzystując niekiedy autentyczne wydarzenia i postaci. Najbliższe mu były czasy stanisławowskie, Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego. Przedstawiał je na płótnie wielokrotnie, nierzadko w formach lekkich, pogodnych tańców, często z udziałem kawalerzystów i ułanów. Większość jego obrazów rodzajowych powstała, jak się zdaje, w latach 90-tych i po 1900 roku. Były to tańce polskie: Krakowiak, Mazur, Oberek, Polonez. Był malarzem utalentowanym, o dużych możliwościach twórczych. Jego debiut w 1879 roku zjednał mu przychylność krytyki i publiczności. Jego malarstwo charakteryzuje się dobrą kompozycją, wyczuciem linii i koloru, bogactwem tematów, umiejętnością trafnego oddania epok, kostiumów, rekwizytów.