Borowski to jeden z najpopularniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego, wybitny przedstawiciel nowego klasycyzmu, współzałożyciel warszawskiej grupy Rytm.
W swojej twórczości łączył nowoczesność z nawiązywaniem do tradycji wielkiej
sztuki europejskiej, zwłaszcza epoki renesansu. Wytworzył własny, łatwo czytelny styl, doskonale wyrażający estetykę okresu międzywojennego. Jego twórczość można porównać do innego wybitnego przedstawiciela grupy Rytm - Eugeniusza Zaka, zarówno w wyrazie twórczości, opartej na bezczasowych kompozycjach o melancholijnym wyrazie i alegorycznych treściach, jak i w stylizacji kształtów pejzażu i postaci ludzkiej.

Oferowany obraz jest dziełem klasy muzealnej; stanowi znakomity przykład rozwijanego przez artystę w wielu wariantach w latach 20. motywu sielanki i postaci harmonijnie wtopionych w pejzażowe tło. Wątek ten stanowił swoistą trawestację pastoralnego nurtu w malarstwie XVIII-wiecznym - sentymentalnych sielanek, idylli i fetes champetres.