"Jedzie niebem dorożka,
cztery koła się kręcą -
nad Krakowskim Przedmieściem,
Nowym Światem, Książęcą.

Nad drzewami Łazienek,
nad pałacem i stawem -
jedzie niebem dorożka
przez uśpioną Warszawę.

Zamyśleni poeci
oglądają się za nią,
więc uśmiecha się do nich
koń – skrzydlaty jak anioł.

A dorożkarz spogląda
spod srebrnego kaszkietu
i zaprasza na spacer
zamyślonych poetów.

Więc wsiadają i jadą
zapatrzeni, olśnieni,
nad śpiącymi oknami,
nad dachami kamienic."