IKONY WYMIENIONEJ HISTORII. Od 2020 roku tworzę serię obrazów „Sierpy”. Punktem wyjścia dla cyklu obrazów przedstawiających kształty sierpa były narzędzia, które znalazłem, nabyłem lub odkupiłem - stare sierpy z wyraźnymi śladami zużycia. Mój gest obrazowy nie ma znaczenia symbolicznego - nie jest wyimaginowanym symbolem - ale kopią rzeczywistych przedmiotów. Każdy obraz sierpa na moich obrazach został wiernie odtworzony z jego fizycznego pierwowzoru; obiekty te są cytowane" w moich obrazach, ulegając jedynie niewielkim przesunięciom kompozycyjnym w przestrzeni płótna. Jednocześnie dla mnie jest to ważny gest krytycznej dekonstrukcji historii – w potocznej świadomości sierp, który jest elementem chłopskiej symboliki, przejęty także z komunistyczną ideą „demokracji”, w moich pracach odnosi się również do jego bardziej prymitywnego znaczenia – jako typowego narzędzia pracy kobiet. Wszelkie ślady eksploatacji, zużycia narzędzi traktuję jako gesty rzeźbiarskie - będące oznakami, niewidocznej w narracji historycznej, sylwetki kobiety wykonującej pracę fizyczną. Instrumenty, które opisałam, stały się wypartymi z kultury znakami - ikonami, znakami - wskaźnikami kobiecej pracy. Ułożone w serię obrazy tworzą wizualną ciągłość narracyjną, w której nie tylko reprodukowany obiekt zostaje wprawiony w ruch, ale przede wszystkim linearna opowieść o wyobcowaniu. To tak, jakby między powtórzeniami pojawiały się przerwy, pęknięcia – co Hal Foster, w swojej interpretacji serii mechanicznych prac Andy'ego Warhola, zwanej "troumatic realism", wskazuje, że to między poszczególnymi wariantami pojawia się luka, dziura, która pozwala nam zauważyć "Prezent". Pisząc o sztuce hiperrealistycznej, Foster podkreśla, że ​​czasami jego iluzjonizm jest tak przerysowany, że wydaje się, że z niepokojem chce ukryć trumatyczną Rzeczywistość – ale to niespokojne pragnienie jeszcze bardziej wskazuje na Rzeczywistość. W mojej historii represjonowani mają do czynienia z przyczynowością historyczną i polityczną. Rzeczywisty przedmiot - sierp jako narzędzie pracy - jest odtworzony z wielką dokładnością na malowanym płótnie - ale w nagromadzeniu tego proceduralnego znaku (powtórzenia płócien i każdego aktu malarskiej reprodukcji) powstaje niepokojąca luka, przez którą wyparte zaczyna być dostrzegana przyczynowość pracy kobiet." Raman Tratsiuk BIOGRAM: urodzony w 1981 r. w Brześciu, Białoruś. Abslowent malarstwa 2004 oraz Intermediów 2007 UAP. Mieszka i tworzy w Poznaniu. Współtworzy grupę Bergamot. W 2012 obronił doktorat w zakresie stuk plastycznych UAP. Kurator wielu wystaw i festiwali sztuki współczesnej.