POCHODZENIE:
kolekcja Konstantego Węgrzyna, Kraków
WYSTAWIANY:
Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, MOCAK. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, 14.2-27.4.2014
LITERATURA:
Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, red. Józef Chrobak, MOCAK. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, 2014, s. 178, (il.)
Anna Żakiewicz, Władysław Hasior: 1928-1999, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2005, poz. kat. 71
Prace Władysława Hasiora budziły kontrowersje nie tylko ze względu na stylistykę, w której artysta chętnie czerpał z estetyki odpadów, rzeczy śmieciowych i banalnych. Hasior stworzył kilka realizacji pomnikowych, które wiązały się z historią Polski Ludowej. Był to przykładowo pomnik wykonany w Kluszkowcach, w Małopolsce, znany jako „Żelazne Organy”. Miała to być bowiem w zamiarze artysty rzeźba wykorzystująca dźwięk instrumentów uruchamianych samoistnie siłą wiatru. Pomnik został jednak zadedykowany „Tym, co walczyli o utrwalenie władzy ludowej”. Inskrypcja ta odnosi się do walk partyzanckich, które toczono po 1945 w górzystych rejonach, w których stanął pomnik. Były to walki między nową, umacniającą się w Polsce władzą komunistyczną a działającymi przeciwko niej w podziemiu partyzantami. Po 1989, a zwłaszcza obecnie, temat „wyklętych” przeciwników władz PRL-u budzi wielkie emocje. Podobnie było z polityczną sztuką Hasiora, która ze względu na swoją przychylność wobec władz, popadła w niełaskę i po 1989 była krytykowana za „kolaborację” z komunistami. Wspomniane „Organy” długo pozostawały w złym stanie technicznym, zanim doczekały się renowacji. Były bowiem symbolem minionego, niechcianego systemu – a zwłaszcza okresu, w którym system ten utrwalany był za pomocą brutalnej siły. Dlatego też pracę „Sekretarz powiatowy” można uważać za wyjątkową w dorobku artysty. Wyjątkowość polega tutaj na otwarcie antysystemowej treści, a systemem, wobec którego występował artysta tworząc ten asamblaż był państwowy komunizm. Praca ta może zostać uznana za krytykę aparatu władzy, a właściwie jego przedstawicieli oraz ich stosunku do społeczeństwa. Według jednego z przekazów ma ona przedstawiać „typowego aparatczyka” partii komunistycznej. Mają cechować go: rozwiany włos i muszka będąca symbolem fałszywej elegancji. Na jego ustach widoczne jest serce, które sugerować ma rzekomo przyjazne nastawienie do społeczeństwa, co oczywiście poprzez karykaturalne ujęcie zostało zaprezentowane jako pozór takiej postawy, jako jej fałszywość. Jego rzeczywistą postawę mają symbolizować „ostre zęby”, przedstawione za pomocą widelca. Według pewnej relacji praca ta nie przypadła do gustu członkom PZPR w Zakopanem.
Studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. W latach 1957-68 pracował jako nauczyciel w Szkole Kenara w Zakopanem. W latach 1970-71 pracował jako scenograf w Teatrze Polskim we Wrocławiu i pedagog tamtejszej PWSSP. Znany przede wszystkim jako twórca monumentalnych rzeźb i łączonych wraz z ich realizacją akcji efemerycznych - Słoneczny rydwan, Płomienne ptaki, Ogniste ptaki, Płonące sztandary. Równolegle ze "Sztandarami" i realizacjami monumentalnymi tworzył kameralne rzeźby. W latach 80. i 90. tworzył "Portrety" w technice assemblage'u i collage'u. Asamblaże tworzył od 1957 roku. Reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo w 1965 i 1971 roku, Biennale w Wenecji w 1970 roku i wielu innych prestiżowych międzynarodowych wystawach.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
asamblaż/tworzywo sztuczne, tkanina, drewno, 55 x 55 x 12 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Hasior W 1975 | Sekret. Powiat.'
POCHODZENIE:
kolekcja Konstantego Węgrzyna, Kraków
WYSTAWIANY:
Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, MOCAK. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, 14.2-27.4.2014
LITERATURA:
Władysław Hasior. Europejski Rauschenberg?, red. Józef Chrobak, MOCAK. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, 2014, s. 178, (il.)
Anna Żakiewicz, Władysław Hasior: 1928-1999, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2005, poz. kat. 71
Prace Władysława Hasiora budziły kontrowersje nie tylko ze względu na stylistykę, w której artysta chętnie czerpał z estetyki odpadów, rzeczy śmieciowych i banalnych. Hasior stworzył kilka realizacji pomnikowych, które wiązały się z historią Polski Ludowej. Był to przykładowo pomnik wykonany w Kluszkowcach, w Małopolsce, znany jako „Żelazne Organy”. Miała to być bowiem w zamiarze artysty rzeźba wykorzystująca dźwięk instrumentów uruchamianych samoistnie siłą wiatru. Pomnik został jednak zadedykowany „Tym, co walczyli o utrwalenie władzy ludowej”. Inskrypcja ta odnosi się do walk partyzanckich, które toczono po 1945 w górzystych rejonach, w których stanął pomnik. Były to walki między nową, umacniającą się w Polsce władzą komunistyczną a działającymi przeciwko niej w podziemiu partyzantami. Po 1989, a zwłaszcza obecnie, temat „wyklętych” przeciwników władz PRL-u budzi wielkie emocje. Podobnie było z polityczną sztuką Hasiora, która ze względu na swoją przychylność wobec władz, popadła w niełaskę i po 1989 była krytykowana za „kolaborację” z komunistami. Wspomniane „Organy” długo pozostawały w złym stanie technicznym, zanim doczekały się renowacji. Były bowiem symbolem minionego, niechcianego systemu – a zwłaszcza okresu, w którym system ten utrwalany był za pomocą brutalnej siły. Dlatego też pracę „Sekretarz powiatowy” można uważać za wyjątkową w dorobku artysty. Wyjątkowość polega tutaj na otwarcie antysystemowej treści, a systemem, wobec którego występował artysta tworząc ten asamblaż był państwowy komunizm. Praca ta może zostać uznana za krytykę aparatu władzy, a właściwie jego przedstawicieli oraz ich stosunku do społeczeństwa. Według jednego z przekazów ma ona przedstawiać „typowego aparatczyka” partii komunistycznej. Mają cechować go: rozwiany włos i muszka będąca symbolem fałszywej elegancji. Na jego ustach widoczne jest serce, które sugerować ma rzekomo przyjazne nastawienie do społeczeństwa, co oczywiście poprzez karykaturalne ujęcie zostało zaprezentowane jako pozór takiej postawy, jako jej fałszywość. Jego rzeczywistą postawę mają symbolizować „ostre zęby”, przedstawione za pomocą widelca. Według pewnej relacji praca ta nie przypadła do gustu członkom PZPR w Zakopanem.
Studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. W latach 1957-68 pracował jako nauczyciel w Szkole Kenara w Zakopanem. W latach 1970-71 pracował jako scenograf w Teatrze Polskim we Wrocławiu i pedagog tamtejszej PWSSP. Znany przede wszystkim jako twórca monumentalnych rzeźb i łączonych wraz z ich realizacją akcji efemerycznych - Słoneczny rydwan, Płomienne ptaki, Ogniste ptaki, Płonące sztandary. Równolegle ze "Sztandarami" i realizacjami monumentalnymi tworzył kameralne rzeźby. W latach 80. i 90. tworzył "Portrety" w technice assemblage'u i collage'u. Asamblaże tworzył od 1957 roku. Reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo w 1965 i 1971 roku, Biennale w Wenecji w 1970 roku i wielu innych prestiżowych międzynarodowych wystawach.
PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.