Andrzej Łubowski w latach 70. XX w. zasłynął jako jeden z czołowych przedstawicieli polskiego fotorealizmu. Artysta aranżował sytuacje, po czym je fotografował, wybierając te, które wydawały mu się malarsko najbardziej atrakcyjne. Budował chłodne w tonacji obrazy, gdzie zwracało uwagę zimne tło, przypominające malarstwo abstrakcyjne. Bohaterem obrazów jest często samotny mężczyzna (idący po schodach, stojący na tle torów kolejowych). Bohater tych obrazów nie posiada żadnych szczególnych cech, prawie zawsze ujęty jest z góry, pozbawiony twarzy. Reprezentant samotnego tłumu. Ale owe sytuacje nie są wcale tak neutralne, kryją w sobie bowiem tajemniczy niepokój. Kinga Kawalerowicz wpisuje malarstwo Łubowskiego – obok prac Łukasza Korolkiewicza i Zbysława Maciejewskiego – w krąg realizmu symbolicznego.
olej, płótno
88 x 108 cm
sygn. na odwr. na zawiniętym fragmencie płótna g.: ANDRZEJ ŁUBOWSKI | „SCHODY“ | olej, obok wymiary [nieczytelne]
Andrzej Łubowski w latach 70. XX w. zasłynął jako jeden z czołowych przedstawicieli polskiego fotorealizmu. Artysta aranżował sytuacje, po czym je fotografował, wybierając te, które wydawały mu się malarsko najbardziej atrakcyjne. Budował chłodne w tonacji obrazy, gdzie zwracało uwagę zimne tło, przypominające malarstwo abstrakcyjne. Bohaterem obrazów jest często samotny mężczyzna (idący po schodach, stojący na tle torów kolejowych). Bohater tych obrazów nie posiada żadnych szczególnych cech, prawie zawsze ujęty jest z góry, pozbawiony twarzy. Reprezentant samotnego tłumu. Ale owe sytuacje nie są wcale tak neutralne, kryją w sobie bowiem tajemniczy niepokój. Kinga Kawalerowicz wpisuje malarstwo Łubowskiego – obok prac Łukasza Korolkiewicza i Zbysława Maciejewskiego – w krąg realizmu symbolicznego.