Proweniencja:
kolekcja prywatna, Warszawa

Malarstwo Jana Tarasina oscylowało wokół zagadnienia przedmiotu - znaku. Artysta przenosił na płótna kształty bliskie abstrakcji, pozbawione realistycznej dokładności, ale nawiązujące do przedmiotów rzeczywistych. Kompozycje składające się z uproszczonych, różnorodnych znaków (figur geometrycznych, liter) zestawiał w specyficzne układy, najczęściej poziome linie, które budowały umowną przestrzeń obrazu. Tarasina fascynowało pojęcie ruchu, zmienności, ambiwalencja sił. Ważną rolę odgrywały zarówno kształty, jak i kolory. Soczystość barwy czy oszczędność gamy kolorystycznej w naturalny sposób różnicowały podejścia interpretacyjne.
Oferowana praca dzięki autorskiemu tytułowi, podsuwa skojarzenia interpretacyjne mające swe źródło w Starym Testamencie. Jakub, zwany też Izraelem, był jednym z najważniejszych patriarchów biblijnych, od którego wzięło początek dwanaście plemion izraelskich. Artystyczna metafora schodów, którą wykorzystał Tarasin w swoim dziele, odnosi się do drabiny, która przyśniła się Jakubowi wędrującemu do Charan. Stała się ona symbolem łączącym niebo z ziemią, ale też swoistym „narzędziem” ułatwiającym komunikację między Bogiem i człowiekiem. O tym, że tematyka ta była szczególnie interesująca dla artysty świadczy fakt powracania do niej w kilku dziełach Tarasina. Ujęcie tego motywu z wykorzystaniem charakterystycznego malarskiego kodu artysty, nadaje klasycznej, literackiej formule uwspółcześnioną, odkrywczą formę.